LABek euskarak Nafarroan bizi duen diskriminazioa salatu du

Euskara ez da ofiziala Euskal Herri osoan. Hortaz, euskarak ez ditu beharrezko tresnak berezko hizkuntza gisa biziraun dezan nahiz garatu dadin. Ondorioz, euskal herritarrok eskubide ezberdinak ditugu norbere jaioterriaren arabera.

Aitortza eza. Tresna edota baliabide falta. Diskriminazioa.

Euskarak aipatu errealitatea jasaten duen neurri berean, euskal herritarrok egoera horren kaltetu zuzenak gara eta dagozkigun hizkuntza eskubideak ez aitortzeaz gain, egunerokoan urratzen zaizkigu.

Indarrean dauden legeek, beren lurraldean, berezkoak eta ofizialak diren hizkuntzak babestea, sustatzea eta horretarako baliabidez hornitzea, administrazio zein instituzioen erantzukizuna dela zehazten dute. Euskal Herrian indarrean dauden Hizkuntza Politikek, ordea, bi hizkuntzen arteko ezberdintasunetan sakontzen dute, euskara hizkuntzen berezkoak funtzioetatik kanpo uzten dute eta hizkuntza eskubideak mailakatu zein urratzen dituzte, herritarrak diskriminatuz, besteak beste.

Hori guztia kasualitatea ote? LAB sindikatuak argi du ezetz. Euskararen normalizazioari galga jartzea eta Euskal Herria berreuskalduntzeko prozesua oztopatzea kapitalaren interesen aldeko alderdien erabaki politikoa izan da eta gaur egunean horrela izaten jarraitzen du. Eremu administratibo ezberdinetan indarrean dauden Hizkuntza Politikek (edo Hizkuntza Politikarik ez egoteak berak) ez dute euskararen normalizazioa helburu, horretarako borondate politikorik ez dagoelako, egungo diskriminazio zein gutxitasun egoera iraunaraztea baizik.

Nola uler daiteke bestela Barañainen euskara ofiziala izatea eta Bilatortan ez? Nola da posible Arbizun herritarrok hizkuntza eskubideak legez aitortuak edukitzea eta Lizarraldean erabat ukatuak? Ez al da guztia Euskal Herria, euskararen herria? Are eta gehiago esango dugu: nola uler daiteke euskara ofiziala izan arren, hizkuntza eskubideak modu sistematikoan urratzea?

Zonifikazioak eragin lazgarriak ditu egunerokoan, esparru anitzetan eta herritar guztiengan. Nafarroako zonalde ez euskaldunean euskara ez da ofiziala; ondorioz, bertako herritarrek ez dituzte hizkuntza eskubideak aitortuak. Zonalde ez euskaldunean bizi diren euskaldunek ez dute sendagilearekin euskaraz hitz egiteko eskubiderik, gaixoak ez du bere sendagilearekin euskaraz komunikatzeko eskubiderik; Udalek ez dute zertan zerbitzua euskaraz eskaini, herritarrek ez baitute eskubidea administrazioaren arreta zein harrera euskaraz jasotzeko; langileek ez dute lan jarduera zein lan harremanak euskaraz garatzeko eskubiderik eta lan munduaren euskalduntzea kinka larrian dago, emergentzia egoeran.

Belaunaldi berriak: hizkuntza eta hezkuntza eskubiderik gabe!
Zerrenda amaigabea osatu dezakegu, baina gaurkoan arreta berezia jarri nahi diegu gure herriaren etorkizuna diren belaunaldi berriei. Izan ere, zonifikazioak, besteak beste, ikasle askok euren herri zein eskualdeko eskolatan euskaraz ikasteko ezintasuna edukitzea dakar. Belaunaldi berriek hizkuntza eta hezkuntza eskubideak ez dituzte aitortuak ezta bermatuak ere. Ondorioz, familiek euren hizkuntza eskubideak urratuak eta hizkuntza aukeraketa bermatu gabe dituzte. Nafarroako zonalde askotan, aukera bakarra, euren seme-alabak herri edo eskualdetik kanpoko eskoletara bidaltzea da, horrek suposatzen duen koste ekonomiko, sozial eta psikologikoarekin, eskualdearen garapenaren kalterako.

Nafarroan aldaketa beharra, aldaketa euskaratik eta euskararentzat.
Euskarak ere aldaketa beharra du Nafarroan eta Euskal Herri osoan. Nafarroan, Barcina, eredu kapitalista, espainol eta baztertzailearen erreferentzia izanik, zonifikazioaren erantzule zuzena da. Herritarrok aldaketaren aldeko jarrera hartu eta hamaika borroka piztu dira. Horien artean, euskararen ofizialtasuna aldarrikapen bateratzaile eta nagusia nagusia izan arren, Barcina eta bere aldekoak entzungor mantendu dira. Nafarroan estatu paktua egin zen, Nafarroa Espainiaren barnean mantendu nahi zuten alderdi espainolisten artean, eta elkarlan horren baitan Vascuencearen legea onartu zuten.

Berriro ere nafar herritarron nahia errespetatu ez duelako, Barcina GO HOME!!

LAB sindikatuaren jarrera.
Honengatik guztiagatik, Vascuenceren Legea berehalakoan indargabetzea, Euskal Herri osoan euskara ofiziala eta berezko hizkuntza izendatzea eta hori gauzatu dadin Hizkuntza Politika Nazional, berri eta egingarria martxan jartzea exijitzen dugu.

Jakin badakigu egungo ordenamendu juridiko zein administratiboak euskararen normalizazioa ezinezko bilakatzen duela, marko politikoaren mugak estrukturalak direlako. Hori dela eta, euskara normalizatu garatu dadin tresnak zein baliabideak eskainiko dituen Euskal Estatua aldarrikatzen dugu.

Egunez egun sortzen ditugun baldintzak Euskal Estatuaren eraikuntzarako bultzada izateaz gain, gure eguneroko jardunbidearekin etorkizuneko eredua ezaugarritzen ari gara. Hori dela eta, gaurdanik, euskaldun eleanitzez osaturiko Euskal Herri euskalduna eta Hezkuntza Sistema Propioa lortzeko bidea marraztu eta ibili behar dugu. Lehen geltokia, Euskara ofiziala izendatzea Euskal Herri osoan. Horretarako, ezinbestez, Vascuenceren legea urgenteki indargabetu behar da. Bigarrena, euskal herritarron hizkuntza zein hezkuntza eskubide guztiak aitortuak bermatuak izatea. Bidean indarrak berreskuratzeko aukera ere izango dugu, Bilatortan.

Apirilak 21ean, Bilatortan egingo den Jaialdian parte hartzeko deialdia luzatzen dio euskal jendarteari.
Euskal Herritarrok, aspalditxo, Arronizen, Itsasun, Mutrikun, Milagron, Getxon, Trebinun…ematen den egoera ez dela norbanakoaren arazo isolatua ulertu genuen eta eskubide kolektiboak eskuratu ahala, norbanakoaren eskubideak eskuratuko direla.

Hori dela eta, bidea guztion artean egingo dugulako, hitzordu garrantzitsua dugu datorren igandean, apirilaren 21ean, Nafarroako Bilatorta herrian.

Zonifikazio eta Vascuencearen legea INDARGABETU ORAIN!!!!
Euskal Herri euskalduna, Hezkuntza Sistema Nazionala!!!!