Administrazioek ez dute lan heriotzen gaia agenda politikoan kokatzen, odoluste honen aurrean beste aldera begiratzen dutelako; egoera honen konplize bilakatu dira. Lan osasunari buruz hitz egiten dute, baina bultzatzen dituzten politikek prekarietatea bultzatzen dute. Pausu bat aurrera emateko ordua da. Arduradunak seinalatzea eta ordain dezatela exigitzen dugu. Horixe aldarrikatzeko eta salatzeko bildu gara Jaurlaritzaren Donostiako egoitzan, egoera jasangaitza baita: honezkero, gutxienez 70 langile hil egin dira aurten, eta Joaquin Beltranek desagertuta jarraitzen du Zaldibarreko zabortegian.
Lan heriotza guztiek faktore amankomun bat dute oinarri, prekarietatea. Lan istripuak ez dira kasualitate kontua, enplegu eta lan baldintza kaxkarrak, azpikontratazioa, behin-behinekotasuna eta benetako prebentzio ezaren ondorio zuzena dira.
Lan istripuek erantzule zuzenak dituzte. Alde batetik patronala, irabazi ekonomikoak lehenesten dituena langileen segurtasun eta bizitzaren aurretik. Beste alde batetik, Administrazio publikoen jarrera salatu nahi dugu. Dagoeneko eta pasa den urtearekin alderatuta lan istripu hilgarriek %50ean egin dute gora. Aste honetan, esaterako, 4 langilek bizitza galdu dute lanean.
LABen argi dugu, laneko biolentziarekin amaitzeko bizi eta lan duinak behar ditugu. Lanetik onik eta bizirik bueltatzeko eskubidea dugu. Eredu berri bat gauzatu behar dugu, langileon bizitza eta osasuna lehenetsiko dituena.
Lanean eta borrokan jarraituko dugu langileon eskubide, segurtasun eta osasunaren alde. Horregatik, azken istripua salatzeko antolatuko diren mobilizazioetan parte hartzeko deia egiten diogu langile-klaseari.