CCOO, UGT, eta Confemetalek sinatutako metalgintzako Espainiar Estatuko hitzarmenak negoziazio kolektiboa Estatuko eremura eramateko estrategian urrats berri bat da, lan erreformaren helburuekin bat egiten duena, lan erreformak jasotzen dituen helburuekin: lan baldintzak prekarizatu metalgintzako sektoreko langileei.
Metalgintzako lan hitzarmenak errespetatu beharrean, zuzenean erasotzen ditu, “beharrezkoa balitz Estatuko Hitzarmena aplikatzeko aukera ezartzen du, salaketa egin ondoren urtebetean herrialde mailan akordiorik ez balego.“
Gainera, estatuko batzorde parekideari herrialde mailako negoziazioetan blokeoen aurrean esku hartzeko ahalmena ematen zaio berez dagokionari lapurtuz.
Patronalaren neurrira egindako akordioa da, CCOO eta UGTek patronalari errazten diote langileen lan baldintzak prekarizatzea, beraientzako finantzaketaren eta langileekiko kontrolaren truke, formakuntzaren monopolioa eskeiniz, eta eraikuntzako txartela hedatuz. Hau da, CCOO eta UGTk beste behin, euren interes propioak langile interesen gainetik jarri dituzte. Enpresa moduan ari dira, klase sindikatu moduan aritu beharrean.
Akordio honekin, Nafarroa eta EAEko patronalak (SEA, ADEGI, FVEM, ANEM eta APMEN), CONFEMETALeko kide diren heinean, negoziazio kolektiboaren desarautzearen eta prekarizazio prozesuaren erantzule dira.
Egoera honen aurrean, LABek borroka defendatuko du, hitzarmenak lortzeko, sektore zein enpresa mailan. Ez dago bestelako bidezidorrik.
Urte hauetan aldarrikatu dugun moduan, Euskal Herriak lan harreman eta negoziazio kolektibo propioa behar ditu, bertako errealitate, arazo eta beharrei erantzungo diena. Gaur hau oraindik beharrezkoagoa da.
Instituzio ezberdinei, Eusko Jaurlaritzari eta Nafarroako Gobernuari bereziki, bertoko lan harreman eta negoziazio kolektiboko eredu propioa eraikitzea exijitzen diegu. Ikusle gisa aritzeko garaiak amaitu dira. Euskal Herriak behar du.