CEOEk, CCOOk eta UGTk negoziazio kolektiborako akordio berri bat iragarri dute estatu mailan. Akordio horrek ez ditu euskal langileak ordezkatzen, CCOO eta UGT gutxiengoa baitira Hego Euskal Herrian. Akordioaren edukiari dagokionez, LABen balorazioa erabat negatiboa da.
Prezioen igoerak soldaten debaluazio orokorra eragiten du Estatu mailan. 2022an prezioak % 8,4 igo ziren, soldatak (% 2,8) baino hiru aldiz gehiago. CEOEk, CCOOk eta UGTk iragarritako akordioak ez du inolako soldata-igoerarik jasotzen 2022rako, eta 2023rako, 2024rako eta 2025erako aurreikusitako soldata-igoeretan ez da KPIa bermatzen. Horrenbestez, CEOEk, CCOOk eta UGTk ontzat eman dute Estatu mailan gertatzen ari den soldata-debaluazioa.
Hala, CCOOk eta UGTk Maiatzaren Lehenean jaurtitako hordagoa ezerezean geratu da. Soldatak igotzen ez baziren konfrontazio-aldi bat izango zela ohartarazi zuten orduko hartan. Bada, ezintasunagatik, borondaterik ezagatik edo arrazoi biengatik, CCOOk eta UGTk berriro ere bake sozialeko akordio baten alde egin dute Patronalarekin, eta horrek dakarrena da langile klaseak eros-ahalmena galtzea.
Zorionez, Euskal Herrian langileen gehiengoak borroka sindikalaren alde egin du aberastasunaren banaketa lehiatu, eros-ahalmena bermatu eta soldata-arrakalari aurre egiteko. Estatu osoko greben erdiak baino gehiago Hego Euskal Herrian egin dira. Bada, sindikatuen apustu hori fruituak ematen ari da: soldata-igoerak handiagoak dira eta Estatu osoan baino lan-hobekuntza gehiago gertatzen ari dira.
LABek antolakuntza eta borroka sindikalaren bidearen aldeko apustua berresten du, Madrilen bideraezinak diren aldaketa laboral, sozial eta politikoak Euskal Herrian posible egiteko.