Huerta de Peraltan lortutako akordioak hauspotuta, kalera irten gara prekarietatearen eta esplotazioaren aurka, Iruñean. Garaipenak garaipen, borrokak jarraitzen duela nabarmendu dugu, hainbat fronte baititugu irekita. Hain zuzen ere, klase elkartasuna aldarrikatu dugu larunbat honetan egindako mobilizazioan, eta prekarietatearen aurkako borroka guztiak batu ditugu. "Helburuak argi ditugu, iparra non dagoen argi dugu, eraginkorrak izan nahi dugu eta izaten ari gara", adierazi du LABeko idazkari nagusi Garbiñe Aranburuk.
Prekarietatearen kontrako antidotoa badugu: antolakuntza eta borroka. Zentzu honetan, eredugarria izan da Huerta de Peraltako langileek egindakoa. Nafarroako landa eremuan garai berri bat irekitzeko aukera zabaldu dute, eta enplegu eta bizitza duinen alde piztuak ditugun borroka sindikalak arrazoiez bete dituzte. Borroka horien artean, aipamen berezia merezi dute sektore feminizatuetan gauzatzen ari direnak, prekarioetan prekarioenak diren la esparrutan gertatzen ari diren neurrian.
Hala, jende andana irten da Iruñeko kaleetara, mezu garbi batekin: borrokak aurrera darrai! Hori bai, manifestazioa abiatu aurretik, Gaztelu plazan bertan, Huerta de Peraltako langileak zoriontzeko tartea hartu dugu, borrokak merezi duela nabarmentzeko. Marokoar te eta opilekin, txokolate bero eta bizkotxoarekin, Azkoiengo enpresan lortutako akordioa ospatu dugu.
Manifestazioa behin abiatuta, LABek prekarietatearen aurkako borrokaren ikur dituen dinamikari ikusgarritasuna eman diegu: Piztu Alarma eta Pikete Feminista, kasu. Borrokan dauden pentsiodunak, Gipuzkoako helduen egoitzetakoak edo Iruñeko eskuhartze sozialekoak ere izan dira protestan, euren aldarrikapenekin.
Kaleetatik barrena ibili ondoren, Iruñeko udal plazan egindako ekitaldiarekin amaitu da mobilizazioa. Ernaiko eta Iruñeko Ciudad de Acogidako lagunek hartu dute hitza, eragile sozialen ordezkari gisa.
Ondoren, Huerta de Peraltako enpresako batzordeko presidente Houssine Yagoubik Azkoienen lortutakoa borrokaren emaitza dela nabarmendu du, bere hitzaldian; antolakuntza eta borroka direla bidea, alegia.
"Harro sentitzeko eguna"
Azkenik, LABeko idazkari nagusi Garbiñe mintzatu da. Lehenik eta behin, gaixotasun larri baten ondorioz gaur hil den Oier Gomez preso ohia izan du gogoan. Ondoren, antolakuntza eta borroka sindikalaren garrantziaz aritu da. Hona hemen bere hitzartzea osorik:
"Prekarietatearen kontra kalera atera gara gaur. Gaurkoa egun polita da. Borroka eta jaia uztartzeko arrazoi on bat daukagu. Borrokaren balioa ospatzeko eguna, klase elkartasuna adierazteko eguna, klase batasuna aldarrikatzeko eguna. Harro sentitzeko eguna. Aste honetan lortu dugunaz harro, eta urteetan egiten ari garen borrokaren harro!
Urteak daramatzagu prekarietatearen kontrako borrokan, langileen eskubideen defentsan. Hainbat akordio duin lortu ditugu, beste hainbat lan gatazka daude zabalik eta horietako asko gaur hemen gurekin daude.
Hoy aquí nos hemos reunido gente de diferentes sitios, de diferentes conflictos, todos tienen un significado especial, pero hoy no podemos pasar sin mencionar la lucha que han protagonizado los trabajadores de Huerta de Peralta. Ha sido una lucha ejemplar, toda una muestra de diginidad.
Hasta ayer, en la Euskal Herria del siglo XXI, habéis tenido que trabajar en unas condiciones de explotación laboral, en un régimen de relaciones laborales totalitario, en un régimen de semi esclavitud. Pero en un ejercicio de empoderamiento colectivo, os habéis plantado, os habéis organizado, habéis luchado y habéis ganado, lo habeís conseguido, lo hemos consegudio. Para sostener ese conflicto, también ha sido importante la labor de apoyo y de ayuda realizada principalmente por las mujeres.
Ha sido una lucha que ha generado muchísima simpatía, y mucha empatía. Ha generado una ola social de solidaridad, todos y todas nosotras nos hemos sentido parte de ese conflicto, nos ha generado un sentimiento de orgullo, orgullo de clase. Txalo bero bat!!!
Duintasuna da eskatzen duguna, lan baldintza duinak eta bizimodu duina. Prekarietatea etekina ateratzeko modua da, sortzen den aberastasuna gero eta esku gutxiagotan pilatzeko modua. Baina prekarietatea hori baino gehiago da, badu hori bezain garrantzitsua den bigarren helburu bat: dominazioa. Langileak menpean hartzea, beldurra zabaldu eta langileak zatitzea.
Sistemak isilik eta otzan nahi gaitu, baina guk ez dugu beldurrik, eta ez dugu amore emango. Langile antolakuntza borroka sindikala, elkartasuna, langile batasuna, hor daude sistema honen kontrako gure antidotorik onenak!
El capital precariza nuestras vidas. El capital nos oprime, nos explota nos enferma y hasta nos mata. Pero no vamos a permitir que nuestro destino sea la precariedad, es una cuestión de derechos y de dignidad. Luchamos y lucharemos y ganamos y ganaremos esas luchas porque es nuestro derecho tener unas condiciones laborales y de vida dignas.
Este sistema es injusto para la clase trabajadora. Pero todo el colectivo trabajador no padece de la misma manera esas injusticias. El conflicto de Huerta de Peralta, no ha sido un conflicto laboral más. Ha tenido la virtud de visibilizar las condiciones en las que tiene que trabajar el colectivo de migrantes en la huerta de Nafarroa.
Es inhumano lo que está pasando allí. Es inhumano lo que se está haciendo con la inmigración. El derecho a la libre circulación de toda persona, se reprime. Eso sí, cuando el sistema lo necesita, cuando las empresas necesitan mano de obra barata se recurre a ellos. En muchos casos para realizar trabajos que no queremos cubrir los nativos, como en el caso de las y los trabajores del campo, en sectores como la pesca o en el servicio doméstico.
Quiero recordar que en Irun hoy hay una movilización para reivindicar que Euskal Herria es un pueblo de acogida. En LAB lo tenemos claro, damos la bienvenida a quien quiera venir. Guk guztiei ematen diegu ongi etorria, euskal langileak dira. Hemengo edo hango denok Euskal Herriko langileak gara.
Las mujeres nos sentimos muy identificadas con esta realidad. Sufrimos en primera persona lo de ser infravaloradas. Los trabajos de cuidados recaen en nosotras y no se reconocen. Una vez en el mercado laboral impera la división sexual del trabajo y padecemos mayores cotas de precariedad.
La realidad a la que se tiene que enfrentar la juventud no es mucho mejor. Ya lo hemos escuchado.
LAB quiere ser instrumento eficaz de lucha para todos estos colectivos. Estamos en ello. Hoy más que nunca hay que hablar de la necesidad de reagrupar el sujeto de clase, de organización y de lucha.
Zeren, Langile klaseaz hitz egitea ez da antzinako kontua. Gu ez gara iraganari begira dauden nostalgikoak. Guk, etorkizunari aurrez aurre begiratzen diogu eta gaurko egoera eraldatu nahi dugu, biharko bizimodu duina bermatzeko. Gaur, inoiz baino gehiago, langile borroka!
Guk langile guztiengana iritsi nahi dugu. Sektore prekarizatuenetara iritsi behar dugu, okerren zaudetenenon bidelagun izan. LABek oso argi ikusi du subjektibitate desberdinei eskaintza egin behar zaiela, sektore prekarizatuenetara iritsi behar dela. Eta horretan ari gara!!
Eta horrek aldaketak ekarri ditu borroka sindikalera. Epika berriak sortzen ari gara. Borroka sindikala ez da industriako gizon zurietara mugatzen. Emakumeak, migranteak, guztientzat eta guztiekin aritu behar dugu. Ekintza sindikala berritzen eta batez ere sektore berrietara zabaltzen eta indartzen ari gara. Imaginazioa astindu eta gauza berriak egiten ari gara, konplexurik gabe!
Helburuak argi ditugu, iparra non dagoen argi dugu, eraginkorrak izan nahi dugu eta izaten ari gara! Egunotan asko abestu dugu, Hokoke, hokoke, kantatzen duen herria, ez da inoiz hilko. Eta borrokatzen duen herria, ez da zapalduko. Borrokak jarraitzen du! Eta borrokatzen jarraituko dugu. Borrokak merezi du!!!"