Araba, Gipuzkoa eta Bizkaiko metalgintzako hitzarmen probintzialaren negoziazio mailetan dagoen blokeo egoera gainditzeko LAB sindikatuak proposamen berriak bideratuko dituela iragarri du. Eskaintza honek, besteak beste, KPIa errefenete izango duen soldata igoera jaso beharko du, ez du eskubideen murrizketarik ekarriko, alderdien arteko negoziazioen emaitza izaten iraun beharko du, ultraktibitatearen printzipioa bete, derrigorrezko bitartekotza (arbitrajea) baliatuz patronalak alde bakarreko deskuelgeak egiteari ezezkoa emango dio, eta sektorearentzat gutxieneko erreferentetzat hartuko den hitzarmena babesteko konpromisoa jaso beharko du.
Blokeo egoera gainditzera bideratutako proposamen berriak eramango ditu LAB sindikatuak Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako metalgintzako hitzarmen probintzialen negoziazio mahaietara
«Oro har, probintzia mailako sektoreko negoziazio kolektiboa, eta zehazki, metalgintzakoa, arrisku bizian dago, azken lan erreformek eta negoziazio kolektiboaren erreformak eraginda.
Azkenaldian dekretatu diren lan erreformen helburua bikoitza izan da: alde batetik, negoziazio kolektiboa estatu mailako esparruan zentralizatu nahi dute, ezartzean estatu mailako hitzarmenei lehentasuna emanez, probintzia mailakoen aurka, eta bestetik, enpresa esparruari ere eman zaio lehentasuna, probintzia mailako hitzarmenen edukia okertzeko gaitasuna emanez.
Hori nahikoa ez balitz, 2013ko uztailaren 7a baino lehen berrituko ez litzatekeen probintzia mailako hitzarmen oro desagertu egingo da. Hala, etorkizunean, estatu mailako sektoreko hitzarmenak arautuko luke (hitzarmenik balego), eta halakorik ez balego, Langileen Estatutuak.
Patronalak, egoera honen jakitun, negoziazio osoa nahiz estatuaren aurrean, probintziako hitzarmenen balizko blindajea trabatu du. Uko egin dio Sektoreko Esparru Markoa sortzeari eta erabat trabatu du probintzia mailako negoziazioa.
Patronalak badaki denbora langileen aurka dagoela.
LABek, egoera askatzeko helburuan, urrats berriak egitea erabaki du, probintziako mahaietan sektoreko negoziazio kolektiboa aska dadin. EAEko metalgintzako mahaiak erabat trabatuak daude. Bizkaikoari eta Arabakoari dagokienez, nahiz eta biltzen ari diren, ez da inolako aurrerapenik eman, eta Gipuzkoari dagokionez, mahaikideak ez dira bildu ere egiten eta, dirudienez, epe laburrean ez dira elkartuko. Patronalaren epe motzeko ikuskerak trabatzen du negoziazioa.
Egoera honetan eta zazpi hilabetean, uztailaren 7an zehazki, gure hitzarmenak desagertzeko mehatxupean, LABek adierazi nahi du garaia heldu dela erabakimenez ekin diezaiogun probintziako hitzarmenen aldeko borrokari, hau hamarkadetan horrenbeste izerdi isuri dugun borrokarekin lortu ditugun eskubideak babesteko bitartekoa baita. Heldu behar diogu ere, etorkizunean, bertan, bertako errealitate eta beharren arabera, negoziatu ahal izateko eskubideari: egungo krisialdia egoeran, inoiz baino ezinbestekoagoa gertatzen zaielako langileei aipatu eskubideen defentsa. Probintziako hitzarmenek sektoreari, ez bakarrik langileei, egonkortasuna eta segurtasuna emateaz gain, enpresei ere ematen die. Estatu mailako hitzarmenak ez dira probintziakoaren inolako alternatiba. Probintziako hitzarmenik gabe, milaka eta milaka langileak negoziazio kolektiboaren eskubiderik gabe uzten dira, alde batera baztertuta.
Horregatik, beharrezkoa deritzagu EAEko metalgintzako negoziazio mahaiak desblokeatzeari. Ekimen hauen bitartez, jendeak argi ikusi behar du patronala, egiten duen aurkaritzarekin, trabatzen ari dela negoziazio-mahaia, erreformak eman dizkion onurez baliatzen ari dela mozkin gehiago lortzeko, jakinda denbora bere alde igarotzen ari dela. Hortaz, mozorroa kendu behar diogu.
Xede horretan, LABek mahaiak desblokeatu beharko lituzkeen proposamen berria eramango du EAEko metalgintzako mahai guztietara. LABek arduraz jokatuko du, ez du txikira jokatuko, ez du metalurgialarion eskubideekin espekulatuko. LABek eskaintza zintzoa, sinesgarria eta arduratsua egiten du.
Aipatu eskaintzak soldata igoera jaso behar du, eta horren erreferentea KPI-a izango da; hitzarmenak ez du eskubideen murrizketarik ekarri behar; hitzarmenak alderdien arteko negoziazioen emaitza izaten iraun behar du, bertan ultraktibitatearen printzipioa beteko da, derrigorrezko bitartekotza (arbitrajea) baliatuz patronalak alde bakarreko deskuelgeak egiteari ezezkoa ematea, eta sektorearentzat gutxieneko erreferentetzat hartuko den hitzarmena babesteko konpromisoa hitzartuko da. Hitzarmenak EAEko metalurgialariok behar dugun muinari erantzun behar dio eta erreformak sortu egoeraren emaitza izan behar du.
Era berean, patronalak argi izan behar du ez badu benetan hartzen LABek egingo duen ahalegina, beharrezkoak gerta daitezkeen mobilizazio neurri guztiak aurrera eramango ditugula gure hitzarmenak eta gure eskubideak bertan negoziatzen iraun ahal izan dezagun. Ez gara horrenbeste urtez borrokatu, orain, gure eskubideak galtzen ari garela ikusteko, ezertxo ere egin gabe.
Borroka horretan, sindikatuen arteko akordioak lotzearen beharra sustatuko du LABek, elkar hartuz mobiliza gaitezen gure eskubideen defentsan; proposamen hau aukera bikaina izan daiteke. Sindikatuen batasuna sinesten dugu, patronalari aurre egiteko tresna eragingarri gisa.
Izan ere, sindikatuen artean hitzartuko balitz enpresa mailan ez dela ezer negoziatuko probintziakoaren azpitik, erreformen ondorio nagusienak deuseztatuko genituzke. LAB gertu dago gisa honetako konpromisoa lotzeko sektoreko langileei dagozkien eskubideak babes daitezen.
Hortaz, euskal patronalari dagokio LABek botatzen dion erronkari eustea eta ataka hura gainditzea. Garaia da busti daitezen probintziako hitzarmenen defentsan.
Berriro diogu, LAB prest dago metalgintzako sektoreko negoziazio kolektiboa askatuko dituen proposamen berriak sustatzeko, beti ere, bidezko oinarrietan errotua eta egungo egoeran finkatuak.
Gure negoziazio esparruarekin eta metal aroloko langileoi dagozkigun eskubideen defentsarekin lotuak gaude. Ez diegu hutsik egingo.
Donostian, 2012ko azaroaren 22an»