Bigarren hiruhilekoari dagokion Biztanleria Aktiboaren Inkestaren arabera, Hego Euskal Herri osoan, 1.159.300 pertsonek egiten dute lan, aurreko hiruhilekoarekin alderatuta, kopuru txikixeagoa den datua. Datu honek, apirilean eta ekainean, Bizkaian eta Gipuzkoan eman den landunen kopurua handitzeak Araban eta Nafarroan pairatu den enplegu suntsipena konpentsatzeko ez duela balio izan erakusten du.
Hortaz, bigarren hiruhileko honetan eman den jaitsiera berri ona baino, kezka iturri da, biztanleria aktiboa urritu izanari bakarrik zor zaiolako, ez ordea enplegu garbia sortzeari.
Biztanleria aktiboaren bilakaera honek adoregabetutako langabeziaren kopuruan eman den igoera estaltzen du; lana aurkitzeko aukera hondatzen ari denaren adierazgarri garbia. Egoera honek enplegua aktiboki bilatzeari uzten zaiola eragiten du, eta horren ondorioz langabezia, itxuraz, urritzen dela.
Gainontzean, prekarietatea eta azpi-enplegua dira lan egoera honen ezaugarri adierazgarrienak. Soldatapean diharduen lau pertsonetatik batek aldi bateko enplegua betetzen du; eta lanaldi partzialean lan egiten duten langileen %60ak baino gehiagok nahi gabeko zereginetan dihardu, aldi osoko enplegua aurkitzea ezinezkoa gertatzen zaielako.
Hortaz, 168.300 langabetuez gain, Hego Euskal Herrian badira beste 123.400 azpi-enplegatuak.
Lan araudiak hainbat hamarkadetan desarautu ostean, egungo lan harremanetarako ereduak, dirudienez, bi aukera soilik eskaintzen dizkigu: aldi batez enplegu prekarioan eta gaizki ordainduan aritzea edo bestela, langabezian iraun aldi mugagabe batez.
Honen harira, salatu behar dugu botere publikoek bihozgabe agertzen ari direla krisialdi eta gizarte-larrialdi egoera honetan; ez daude prest erantzun onargarri eta zuzenak emateko.
Haien gobernu ekintzaren ardatzak langileria osatzen duen gizartearen gehiengoak dituen premiez arduratu beharrean, lehiakortasuna, nola edo hala eta erreforma bidez, handitu behar dela erabaki dute; prekarietatearen hedapena, lan eskubideen murrizketa eta soldatak urrituz, eskulana debaluatzea eragin dute.
Estrategia honek aurrerantz ihes egitea eta porrot egiteko arriskua duen eredu ekonomiko hauskorra iraunarazten tematzea dakar, gero eta txirotasun handiagoa jasan behar izatera eta gizarte aldeak areagotzera garamatzalako.
PP-PSOE tandemak botere ekonomikoen menpekoa den politika antisozial horren borrero eraginkorra dela erakutsi du. Tamalez, adierazle guztiek hurrengo gobernua eratze aldera aipatu aliantza estutuko dela adierazten dute. Baldintza horrek behartzen gaitu zelatan ditugun mehatxu berri horien aurkako erantzun sindikalaren gaitasuna indartzera.