Azpimarratu nahi duguna zera da:
• Osakidetzak osagai eta ñabardura berriak sartzen ditu bilera bakoitzean, baina beti ere oinarrizko eta sakoneko gaiei heldu gabe, hala nola langile kopurua, lapurtutako eskubideen berreskuratzea, pribatizazioak edota prekarietatea. Honek guztiak modu zuzenean eragiten dio sistemaren kalitateari.
• LABek negoziazio metodologia gardena exijitzen du, egutegi eta gai zerrenda zehatzekin, eta datu objektibotan oinarritutako proposamen serioekin (oraindik Osakidetzak helarazi ez digun plantilla estrukturala, hain zuzen ere).
• Sasi negoziazio hau hauteskundeen aurre kanpainaren testuinguruan ulertu behar dugu, erritmo zein edukien aldetik. EAJk ez du legegintzaldi osoan mugimendu txikienik ere egin, eta orain presaka dabil, sakoneko arazoei heltzen ez dieten akordio partzialak lortu nahian eta hobekuntza puntualak eskaintzen. Bestelako gaietan, EPEa, Kontratazio Akordioa eta Garapen Profesionala kasu, denbora irabazteko estrategia erabiltzen ari dira, gauzak gehiegi zehaztu gabe.
Laburbilduz, negoziazio errealik gabe jarraitzen dugu Osakidetzan. Bere aldetik, LABek negoziazio kolektibo serioa exijitzen jarraituko du, egutegi finko, metodologia, datu objektiboetan oinarritutako proposamen, gardentasun eta honako puntuak jasotzen dituena: Lan Baldintzen Akordio berria; Enplegua sortzeko eta egonkortzeko Plana; Kontrataziorako Plana; Hizkuntza Eskubideak; eta Pribatizazioaren kontrako Plana.