Era berean, inkestaren emaitzen arabera, biztanleria okupatua %1 igo da aurreko hiruhilekoarekin alderatuta, hau da 11.000 lanpostu garbi. Hala ere, okupazio mailaren igoera txiki honek ez du berdin eragin gizon eta emakumeengan. Hain zuzen ere emakumeen okupazio maila puntu bat murriztu da, hots, 5.500 emakume gutxiagok egiten dute lan.
Dena dela, azpimarratu behar da Biztanleria Aktiboaren Inkestarentzat, dagokion astean (elkarrizketa egin den ondo-ondoko astean), ordu batez lan egitea nahiko da okupatu gisa kontsideratua izateko. Eta Hego Euskal Herrian intentsitate urriko enplegua jasaten duten familietan bizi direnen kopurua bikoiztu baino gehiago egin da krisia hasi zenetik. Lan merkatuaren jokaera honek okupazio-kopuruak “apaintzeko” bide ematen du.
Bestalde, egiaztatu dugu ere azken hamabi hilabetean soldatapeko biztanleria 19.600 pertsonetan areagotu dela; baina, aldi berean, 7.000 lanpostu finko inguru galdu dira.
Izatez, krisialdiaren lehen urteetan, aldi baterako enplegua bortizki suntsitu izanak behin-behinekotasun tasa %20aren azpitik kokatu zuen; halaz ere, egun, honezkero %25a gainditzen du. Horrek esan nahi du soldata duten lau pertsonetatik batek aldi baterako kontratua duela.
Beraz, behin-behinekotasunaren gorakada, lanaldi partzialeko kontratazioen hedapena eta soldaten kontrako etengabeko erasoaldiak langileriaren pobretze orokortua dakarrela salatu behar dugu.
Baina faktore hauen atzean erreformaz erreforma lan harremanen eredua jasaten ari den aldaketa sakona dago. Gainera erreforma hauek egungo lan pobrezia izugarrizko mailetan kokatu dute.