Gaur egun, ordutegiekin lotutako bi arazo nagusi nabarmendu nahi ditu LABek. Batetik, aparteko orduak. Izkutatu egiten dira eta desagertaraziko balira, milaka lanpostu sortzeko aukera emango lukete. Afera honi muinetik, sakonki eta seriotasunez heldu behar zaio, lanaren eta aberastasunaren banaketa justu eta orekatu bat helburu. Eta prekarietaren kontrako borrokatik ere heldu behar zaio, lanaldi mugatu eta arautua soldata duinekin lotuta joan behar delako. Bestetik, lanaldiarekin lotutako gehiegikeriak, azkoz larriagoak direnak gure prekarioenetan. Era desberdinetakoak izaten dira sektorearen arabera. Horrela, ordutegitik kanpora lanaldia luzatzea bezalako praktikak ditugu merkataritza eta zaintza lanetan, edo lanaldi murriztu izanda, lanaldi osoan egitera behartzea, ostalaritzan gertatzen den bezala. Bi arazo hauei aurre egiteko interesgarria izan daiteke lanaldia kontrolatzeko neurriak izatea.
Dekretuak lanaldia kontrolatzeko mekanismoak ezartzea planteatu arren, ez du zehazten neurri hauek zeintzuk izan beharko liratekeen, eta honek, ateak zabalik uzten dizkio iruzurra eta manipulazioari. Adibidez eskuz eginda, langile prekarioenek ezin diotenean aurre egin ez dutelako aukerarik idatziz beraiek benetan egindako lanaldia agertzea exijitzeko.
LABen arabera, beharrezkoa da iruzurrerako lekurik ez duten mekanismoak ezartzea, eta horregatik, tresna elektroniko eta digitalak defendatzen ditu lanaldia kontrolatzeko, patronalak bere onerako manipulatu ezingo dituenak.
Lanaldia kontrolatzeko dekretuari dagokionez, patronalak langileak kontrolatzeko erabil dezake. Eta hori, kezkarako iturri da LABentzat, honezkero prekarietateak zeharkatzen duen egoera koska bat gehiago estutu dezakeelako.