Urte hasiera oso ezkor baten ondoren, Hego Euskal Herriko lan merkatuaren egoera susperraldi zantzuak ematen hasi da bigarren hiruhilekoan, 18.700 lanpostu sortuz. Hala ere, lehen hiruhilekoan galdutako enplegu kopurua baino txikiagoa da.
Atzera begiratuz pandemiaren inpaktuaren premiazko balantzea egiteko, gogoratu behar dugu birusaren agerpenak eragindako lehen kolpeak eta kutsatzea geldiarazteko hartutako neurriek 43.200 lanpostu suntsitu zituztela; hori, Enplegu-Erregulazioko Espediente batek edo jarduera eteteak eragindako dozenaka mila pertsonak kontuan hartu gabe.
Ordutik, EPA inkestaren arabera, krisiaren hasieran galdutako enpleguen %62 inguru berreskuratu dira. Horrek esan nahi du oraindik 16.500 lanpostu inguru falta direla koronabirusa agertu aurreko lan-okupazioaren mailara iristeko.
Horri ekainaren amaieran Hego Euskal Herri osoan oraindik Aldi Baterako Enplegu Erregulazioko Espendienteetara lotuta zeuden 22.000 pertsona inguru gehitu behar zaizkio.
Gainera, bada kezkatzeko beste arrazoi bat berreskuratutako enpleguaren kalitateari dagokionez. Izan ere, azken urtean sortutako lau enplegutatik hiru aldi baterakoak dira, eta horrek pandemia aurreko mailetara (% 23,5) itzultzen du behin-behinekotasun tasa.
Adostasun sozial zabala dago enpresaburuek aldi baterako kontratazioaz egiten duten gehiegizko eta justifikaziorik gabeko erabilerari buruz. Hala ere, azken hamarkadetan onartutako lan-erreformek ez dute anomalia hori zuzendu, eta horrek anormaltasun-egoera bat eragin du, Europan lehen postuan jartzen gaituena lan-ezegonkortasunean eta prekaritate-baldintzetan.
Gobernu zentralak beste erreforma bat agindu du kontratazio modalitateak hirura murrizteko, behin-behinekotasuna murrizteko eta lan merkatuaren dualtasunarekin amaitzeko. Hala ere, orain arte ez da PPren lan erreforma bertan behera uzteko konpromisoa betetzeko gai izan.
Gainera, prezioen igoera etengabea izan arren, Lanbidearteko Gutxieneko Soldatak izoztuta jarraitzen du, inflazioa %3 inguru igo baita.