Duela urtebete, Ayra Cardaneko langileek jakin zuten bezero garrantzitsuenetako batek, Mercedesek, kontratua etengo zuela, eta, horrekin lotuta, produktibitatea jaitsi egingo zela. Urte osoan enpresak ez du konponbiderik bilatu, ezta arazo horri buruzko plan aringarririk egin ere, eta albistea jakin eta urtebetera, zehazki 2024ko ekainaren 28an, enpresak 42 kaleratze dituen ERE bat aurkeztu zuen, udako oporren atarian.
Hasieratik, LABek EREa bertan behera uzteko eskaera egin zuen, eta hainbat mobilizazioren bidez presioa egiten hasteko proposamena mahaigaineratu zuen, beste irtenbide batzuk egon zitezkeela jakin baikenuen.
Ayra Cardaneko arazoa bi zatitan bana genezake: alde batetik, Mercedesen joanarekin sortu zen egiturazko arazoa izango genuke, eta, bestetik, unean uneko arazoa, salmenten beherakadak eragindakoa. Argi daukagu enpresak “irtenbide” neurrigabea, partziala eta guztiz interesatua sustatzeko baliatu duela egoera; izan ere, guk argi daukagu beste irtenbide mota batzuk ere bazirela, eta LABek alternatiba horiek proposatu eta borrokatu ditu behin eta berriz; adibidez, malgutasun- neurriak eta beste asko. Era berean, uste dugu gertatu dena gaur egun bizi dugun kapitalismo basati eta eskrupulurik gabekoaren beste adibide garbi bat dela, non langileen kolektiboa ez den errespetatzen, ezta aintzat hartzen ere. Haien lan indarrarekin eta izerdiarekin egunero altxatzen duten enpresak, beste behin ere, bizkarra eman die, eta langile-klasea da kolpeak jasan dituena.
Enpresak bere kartak jokatu ondoren, UGT eta CCOO sindikatuek enplegu erregulazio espedientea sinatu zuten, eta, horren ondorioz, 42 langilek beraien lanpostuak galdu eta kalera joan dira.