Auzitegi Konstituzionalaren erabakia, pentsiodunak, langabeak eta oinarrizko errenta kobratzen dutenak botiken berrordainketa egitera behartuz, Euskal Herrian bizi garenon eskubide sozialen aurkako erasoen azken adibidea dugu.
Oraintsu arte, Gasteiz eta Iruñeko jarreretan, PPren Gobernuaren hainbat erabakien erabateko onarpena ikusi dugu, eta zenbait kasutan, hainbat neurrien aurrean, oso defentsa ahula egin da, osasun eskubideak oso modu probisionalean bermatuz.
Begibistan daude PPren Gobernuaren eraso antisozialaren ondorioak langileon bizi baldintzetan: osasun asistentzia unibertsala kolokan, politika instituzionalek pobretutako sektore zabalak are gehiago ekonomikoki zigortu (erosteko ahalmena galtzen duten pentsioak, gero eta txikiagoak diren langabezia-prestazioak, …), osasunaren okertzea etab.
Urkulluren Gobernuak, berandu baino lehen, hainbat erantzun eman beharko ditu, gure herriaren eskubide politiko eta sozialekin zerikusia dutenak. Bere ekinbide politikoaren erdian, nortzuk egonen dira, pertsonak ala zementu-fabrikak? Madrilek AHTrako jartzen ez duen dirua, Eusko Jaurlaritzak jarriko du ala diru hori erabiliko du herritarren osasun eta ongizaterako eskubidea bermatzeko? Yolanda Barcinaren arrastoa jarraitu nahi du eta Madrilek erabakitako murrizketak aplikatzeko sukurtsal administratibo bat bilakatu ala martxan jarriko ditu ekimenak eta akordioak gure herriak erabaki dezan gai ekonomiko eta soziolaboraletan? Bere jarduera Auzitegi Konstituzionalean helegiteak jartzera mugatuko du, Lopezen antzera, murrizketak aplikatzen dituen bitartean ala prest al dago urratsak ematera planto handi bat antolatzeko Madrilen aurrean?
Euskal Herrian, 2012ko abenduaren 18an