Aberri Egunari begirako adierazpena onartu zuen LABeko Nazio-Biltzarrak ostiralean, faxismoa eta kapitalismoaren oldarraldiak eta hauteskunde politikoen zikloak ezaugarritutatako testuinguruan. Bada, Garbiñe Aranburu idazkari nagusiak eta Igor Arroyo idazkari nagusi ondoak agerraldia egin dute, adierazpena aurkeztu eta aktualitate politiko eta ekonomikoaren inguruko sindikatuaren irakurketa egiteko. Kontrabotere sindikalismo abertzaleak autodeterminazio eskubidearen eta aldaketa politikorako prozesu baten aldeko erabateko apustua egin behar duela nabarmendu dugu.
Declaración de LAB con motivo del Aberri Eguna de 2019
“Politika neoliberalekin amaitu eta herritarrentzat bizitza duina bermatu nahi badugu, borroka nazionala ezin da erlatibizatu, egungo sistema kapitalista eta heteropatriarkala betikotzeko berme nagusiena 78ko erregimena bizirik mantentzea baita”.
Garbiñe Aranbururen hitzak dira hauek, Aberri Egunari begira egindako agerraldian esandakoak. Hain zuzen ere, LABeko idazkari nagusiak egungo testuinguruari buruz hitz egin du, eta nabarmendu du faxismoari, kapitalari eta politika neoliberalei lantokietan eta kalean egin behar zaiela aurre, “lan prekarietate eta soldata prekarietatearen aurka borrokatzen, borroka feminista indartzen, pentsio duinak defendatzen eta pertsona migranteen eskubideen alde borrokatzen”.
Garbiñe Aranbururen hitzetan, “Euskal Herria borrokan dago. Heri honetan dagoen mobilizazio soziala garrantzitsua da. Inboluzio prozesuaren eta bizitzaren prekarietatearen aurrean, borroka soziala badago kalean eta lan gatazkak handitzen ari dira lan zentroetan”.
LABeko idazkari nagusiaren iritziz, “faxismoari eta kapitalari ere hautestontzietan aurre egiten zaie, ezker subiranistaren bitartez. VOX alderdiaren agerpenak, lortuko dituen emaitzetatik harago, eragina izan du dagoeneko. Agenda politikoa markatu dute eta eskubia gero eta eskubiragoa joatea ekarri du. Espainiako ezkerraren eremuan, etor daitekeenaren beldurragatik, modu kontserbadorean ari dira jokatzen, eta horrek ez du ahalbidetzen termino sozialetan aurrear egitea, are gutxiago konponbide politiko bat ematea lurralde ereduaren arazoari”.
Inboluzio sozial, patriarkal eta nazionala dakarren prozesu bati ez zaio aurre egiten ahalik eta gutxien joaten atzera. “Halako inboluzio baten aurrean, demokratizazioaren bidean pausoak eman behar dira, autodeterminazio eskubidea aitortzeko eta eredu ekonomiko eta sozial berri bat eraikitzeko, justizia soziala eta feminismoa oinarri”, azaldu du LABeko ordezkariak.
Garbiñe Aranbururen arabera, “Indarrak biltzeko momentua da arlo poltiko, sindikal eta sozialean, ezker subiranismotik. Arlo politikoan, akordioak lortu dira Estatu eta Europa mailako hauteskundeei begira. Uste dugu aliantza horiek Euskal Herria, Katalunia, Galizia eta Estatuko gainontzeko nazioak baldintza hobeago batean uzten dituela Estatuarekiko konfrontazio demokratikorako”.
Kontrabotere sindikalismo abertzale indartsua
Momentuak kontrabotere sindikalismo bat eskatzen du, baita sindikalismo abertzale indartsu bat; bizitzako arlo guztietan prekarizazioa borrokatzen duen sindikalismo bat, bizi dugun inboluzioaren errealitateari aurre egiten dion sindikalismo bat. Sindikalismo honek eragile aktibo izan behar du, estrategia integral batekin, beti ere aldaketa sozial eta politikorako prozesuan aurrera egiteko helburuarekin. Hortaz, LABeko idazkari nagusiak nabarmendu bezala, estrategia integral honek ezaugarri hauek izan behar ditu:
-Konfrontaziorako gaitasun gehiago izan behar du lan zentroetan, eta greba da borrokarako tresna nagusiena, zalantzarik gabe. Greba hauek gero eta eraginkorragoak izan daitezen, patronalak koste gehiegirik gabe jasan ditzakeen diseinuak saihestu behar dira. Gatazkak gizarteratu behar dira. Gainontzeko langile klasearen elkartasuna bilatzeko dinamikak bultzatu behar dira. Zerbitzu publiko batean denean, erabiltzaileak inplikatu behar dira eta erakundeak interpelatu eta presionatu. Greba hauek patronalarekiko beste presio mota batzuekin osagarritu behar dira.
-Klase subjektuaren berregituratzearen alde egin behar da apustu, eta kolektibo desbnerdinen artean aliantzak eratu behar dira. Elite ekonomikoan ez dagoenak ikusi du nola kaskartu egin diren bere lan eta bizi baldintzak azken urteetan. Errealitate desberdinak daude, baina sistemak ahuldu egin nahi gaitu indibidualismoarekin eta langileak zatituz, batzuek besteen aurka egin dezaten. Gure indarra kolektiboan datza. Errealitate desberdinei eta lan harremanetan dagoen prekarietateari erantzun behar diegu. Era berean, mugimendu feministarekin, pentsionistekin, gazteekin edo pertsona migranteekin aliantzak josi behar ditugu.
-Kontrabotere sindikalismo abertzaleak autodeterminazio eskubidearen eta aldaketa politikorako prozesu baten aldeko erabateko apustua egin behar du. Politika neoliberalekin amaitu eta herritarrentzat bizitza duina bermatu nahi badugu, borroka nazionala ezin da erlatibizatu, egungo sistema kapitalista eta heteropatriarkala betikotzeko berme nagusiena 78ko erregimena bizirik mantentzea baita.