Emakume eta gizonen arteko soldata berdintasunaren aldeko eguna da otsailaren 22a. Honen bezperetan, LABeko idazkari nagusi Garbiñe Aranburuk eta Idazkaritza Feministako idazkari Elixabete Etxeberriak soldata-arrakalari aurre egiteko neurriak eta honetarako martxan jarriko ditugun ekimenen berri eman dute. Hain zuzen ere, mintegi bat egingo dugu ostiralean Gasteizen. Bertan, lan guztiak modu kolektiboan eta ekitatiboan aitortzeko, berrantolatzeko eta banatzeko beharraz arituko gara; zaintza lanak, tartean.
Soldata arrakala arazo politiko bat da, eta, horregatik, arazo hau gainditzeko bi elementu hauei heldu behar zaie:
-Lan guztiak modu kolektiboan eta ekitatiboan aitortu, berrantolatu eta banatu behar dira; zaintza lanak barne. Izan ere, emakumeak dira nagusiki zaintza lanen ardura hartu behar izan dutenak. Ezinbestekoa lana da bizitza sostengatzeko, eta lan hau gehienetan doan egin izan dute, sistema kapitalista eta jendarte orokorraren mesederako. Honek suposatu du emakumea bigarren mailan eta modu subsidiarioan egotea lan merkatuan.
-Lanean ematen den sexu araberako banaketarekin amaitu behar da. Banaketa honek emakumeak zigortzen ditu soldata okerragoa izatera, borondatearen kontrako kontratu partzialak izatera, prekarietate gehiago pairatzera.
Garbiñe Aranbururen hitzetan, “errealitate honek erakusten digu egungo sistema zorretan dagoela emakumeekin. Ordaindu behar zaigun zor bat dago. Zor honi zor patriarkala deitzen diogu".
Sindikatuaren helburua zaintza lanen banaketa bidegabea modu kolektiboan berrantolatzea dela berretsi du LABeko idazkari nagusiak. Bitartean, zor hori kitatzen hasteko, enpresek eta instituzioek neurri batzuk hartu behar dituztela adierazi du:
-Enpresek lanpostuen balorazio berri bat egin behar dute, ikuspuntu ez sexista batetik. Emakunde, INAI eta Gasteizko eta Nafarroako gobernuak bezalako instutuzioek pautak, tresnak eta baliabideak jarri behar dituzte balorazio hauek egiteko. Eragin faktorearen arabera baloratu behar dira lanak, bizitzaren iraunkortasunean duten eraginaren arabera.
-Horretaz gain, neurriak hartu behar dira emakumeek enplegua aurkitzeko pairatzen duten diskriminazioaren aurrean; 1.200 euroko gutxieneko soldata ezarri behar da; lanaldia 35 ordura jaitsi behar da enplegua sortzeko eta lan guztiak banatzeko, inposatutako lanaldi partzialekin bukatuz eta 20 orduko gutxieneko lanaldia ezarriz; subrogazio eskubidea bermatu behar da.