CCOO sindikatuak FEIGRGRAF, AFCO eta Editoreen Gremioarekin adostutako Grafikagintzako Estatuko Hitzarmena argitaratu berri da Estatuko Aldizkari Ofizialean.
LABetik akordio hori gaitzetsi nahi dugu, lan baldintzen estatalizazioan eta prekarizazioan urratsa suposatzen duelako.
Lan erreforma indarrean egotearen ondorio nagusienetariko bat estatuko hitzarmenek lehentasuna izatea da, eta hitzarmen honetan ere hori baliatzen dute. Izan ere, soldaten egitura, oporrak, lan kategoriak eta lanpostuen zehaztapena, esaterako, espreski debekatzen baitu herrialdeko hitzarmenetan arautzea.
Hitzarmenaren edukiari dagokionez, hain da kaskarra UGTk ez duela sinatu: LABek onartezintzat jotzen du kategoria baxuenetan 14.045 €ko urteko soldata gordina jasotzen den hitzarmenaren berritzean jasotakoa: 2021 urterako, nahiz eta %5,5 den une honetako KPIa, ez da inolako igoerarik jasotzen, eta 2022 urterako %1eko soldata igoerak adostu dituzte. KPIa altuagoa balitz, 2022an %1,5 artekoak lirateke soldata igoerak. Hau da, miseriazko soldatak zituztenek bi urtean sekulako eros ahalmena galduko dute. Beharbada, 2022an ez dira Gutxieneko Lanbidearteko Soldatara helduko.
Gainontzekoan ez dago inolako aldaketarik: aparteko orduak arautzen dira, hortaz, bultzatu, lanaldia handia da (1.768 ordu) eta berdintasunaren alorrean legeak esaten duena jasotzen dute besterik gabe.
Hitzarmen estatalen aurrean bertan erabakitzea aldarrikatzen dugu, horretarako eskubidea dugulako, eta estatuko hitzarmenek prekarizazioa dakartelako.
Hemen lan egiten badugu, hemen erabaki behar dugu. Egin dezagun Euskal Herrian Madrilen egin ezin dena.