Irtenbidea ez da etorriko EEEak eta enpresa-hitzarmenak multinazionalaren neurrira sinatuta. Etorkizuna Euskal Herrian sindikatuok indarrak batzeko gai izatearen araberakoa izango da, inbertsioen, kontratazio berrien eta errelebo-kontratuaren beharra agendan jartzeko. Horretarako, duela urtebete proposamen zehatz bat egin genien gainerako sindikatuei (ELA, CCOO eta UGT). Euren erantzunaren zain jarraitzen dugu.
LABek argi zuen eta, egindako bileren ondoren, nabarmenago geratu da ABEEE horren beharrik ez dagoela. Enpresak ez du frogatu Covid-19ren ondorioz neurri berriak behar direnik. Etorkizunerako iragarpenak egitera mugatu da, pandemiak enpresaren egoera ekonomikoan eta produktiboan duen eragina frogatu gabe. Horregatik, bere lana ez da izan Enplegu Erregulazio Espedientearen beharraz konbentzitzea eta sindikatuekin negoziatzea, kaleratzeekin mehatxatzea baizik. Ez da enplegua bermatzeko ABEEE bat. Arcelor Mitttalek 2009tik darama ABEEE bat aplikatzen. Emaitza guztiz kezkagarria da: Estatu mailan 12.000 langile baino gehiago zeuden 2009an. Orain 8.000 baino apur bat gehiago daude. 4.000 postu suntsitu dira. Euskal Herrian lanpostuen erdiak baino gehiago suntsitu dira aldi horretan. Kalitatezko enplegu finko horren zati baten ordez, gero eta azpikontrata eta ABLE gehiago sartu dira.
ABEEE honen helburua langileen eta diru-kutxa publikoen kontura dirua aurreztea da. Hori dela eta, ez du ezer negoziatu eta 2009ko EEEaren soldata-osagarriak baino askoz txikiagoak eskaini ditu, %75 baino ez, eta oporretan eta aparteko ordainsarietan galerarekin. Gainera, multinazionalak ez du inolako konpromisorik eskaini, hala nola enpleguari eusteko bermea, inbertsioak, edo jarduera gehiago ez azpikontratatzeko bermea…