Beste behin ere, Arcelor enpresak eta UGT, CCOO eta USO sindikatuek ABEEE bat adostu dute. Enpresak malgutasun erreminta gisa definitzen duen ar-ren, izatez egoera zailean dauden enpresa eta plantillei laguntzea izan beharko litzateke neurri horren xedea.
LABek argi dauka Arcelor ez dela definizio horretan sartzen, eta ABEEE delakoaren kapitulu berri honek -14 urte baitaramate luzapenekin eta ABEEE berriekin- taldearen interes partikularrei erantzuten dio, plantillaren kotizazi-oen kontura.
Akordio horrek haserre gehiago sortzen du Euskal Herriko lan zentro guztietan hitzarmenen negoziazioetan egoera zein den ikusten dugunean. Izan ere, sindikatu horiek eta enpresak ez dute arazorik, beste behin ere, plantillaren prekarizaziorako akordioak lortzeko, baina bai plantillaren baldintzak eguner-atzeko eta hobetzeko.
Ezin dugu ahaztu enpresa eta taldea irabazi handiagoak lortzen ari direla urtez urte, eta bitartean, plantillak murriztu besterik ez ditu egiten, inbertsiorik ez egitearen ondorioz lantegiak zatika erortzen diren bitartean, horrek dakarren arriskuarekin.
Euskal Herrian, berriz ere, euskal negoziazio markoen beharra jarri behar dugu mahai gainean. Alde batetik, gure lan-baldintzak arautzeko Estatuko akordio markoak baldintzatzen gaituelako eta horrek, UGTren eta CCOOren onespenarekin, blokeoa dakarrelako. Eta, era berean, aipatutako sindikatu horiek ordezkaritza nagusia duten plantetan tratua onberagoa delako. Horren adierazgarri da enpresak hasiera batean proposatu zuen ABEEE berri honen aplikazio portzentajeak jaitsi egin direla akordio honetan, Euskal Herriko plantetan izan ezik.
LABek nabarmendu du ezin dela kanpotik jardun eta bertako errealitateari erantzuten ez dioten gehiengo sindikalek eguneroko bizitza eta etorkizuna baldintzatu arte itxaroten egon. Era berean, uste dugu UGT eta CCOO sindikatuek, Euskal Herriko plantetan, aurpegia eman beharko luketela eta Arcelorreko zuzendaritzari plantillak saldu izanaren arrazoiak azaldu beharko lituzketela.