Atzo, urriak 30, hiru hilabete bete ziren Arabako Metalgintzako Mahai Negoziatzailea azkenengoz bildu zenetik, SEAk hurrengo bilera deitzeko konpromisoa hartu zuelarik. Bada, hiru hilabete geroago, SEA desagertuta dago eta horregatik LABek, beraien utzikeriaz publikoki salatzearekin batera, exijitzen dio arduraz jokatzeko Arabako Metalgintzako langileen arazoak behingoz konpontzeko. Hortaz, sindikatua enpresetan dinamika bat abiatzen ari da behar horiei erantzuna emateko.
Uztailak 30eko azken bileran, SEAk konpromisoa hartu zuen irail hasieran, enpresekin elkartu ondoren, Mahai Negoziatzailearen bilera bat proposatzeko, eta, hiru hilabete pasatu ondoren, ez dago inolako berririk SEAren aldetik, “desagertuta” egon da.
Hori dela-eta, LABek SEAren utzikeria publikoki salatu nahi du, eta arduraz jokatzeko exijitzen diogu, sektore honetako 26.000 langileek errespetua merezi dutelako. Hortaz, Arabako Metalgintzako arazoak handiak dira (soldata baxuak, lanaldi handia, malgutasun handia, prekarietatea izugarria, emakumeen diskriminazioa, lan istripuak,…) eta SEAk ardura handia du horiek konpontzeari begira. Horregatik, patronalari behingoz pausoak emateko galdegiten diogu, Arabako Metalgintzan hitzarmen duin bat lortzeari begira.
LAB enpresetara dinamika bat eramaten ari da sektoreko arazoak borrokatzeko eta alternatibak eskaintzeko. Hortaz, honakoak dira LABen aldarrikapenak:
– Soldata duina: 1200 euroko gutxieneko soldata gordina.
– Lan baldintza duinak: lanaldia murriztu, malgutasuna mugatu eta hobekuntzak ezarri bizitza pertsonala garatzeko eta zaintza lanak egin ahal izateko.
– Kontratazio duina: prekarietatea borrokatzea, azpikontratetako langileen subrogazioa, ebentualitatea eta ETTen bidezko kontratazioa mugatzea…
– Emakumeen eskubideak bermatzea: neurri eraginkorrak diskriminazioaren kontra,
– Lan osasuna bermatzea, lanetik bizirik eta osasuntsu bueltatzeko.
Horrekin batera, gehiengoan sinatu behar dela eta estatalizazioari eta lan erreformari aurre egin behar zaiela planteatzen dugu.
Azkenik, Urkullu lehendakariari eta Ramiro Gonzalez ahaldun nagusiari hauxe gogorarazi nahi diegu: haiek eman nahi duten irudia idilikoaren gainetik, Arabako Industria ez dela oasi bat, sektorean prekarietatea errealitate bat dela eta negoziazio kolektiboa ere bahituta daukala. Beraz, horren arabera jokatzeko galdegiten diegu.