Gaur, azaroak 22, UGT eta CCOO sindikatuak eta AENKOMER patronala elikagaien merkataritzako lurralde-hitzarmenean aurreakordio batera heldu dira, hiru urte baino gehiagoko negoziazioaren ondoren.
LABen balorazioa ezin da negatiboagoa izan. Nekagarria eta luzea izan den negoziazio prozesuak hiru urte baino gehiago iraun ditu. Etenaldi luzeak izan dira tartean, eta horrek agerian utzi du, alde batetik, patronalaren negoziatzeko borondate eskasa, eta, bestetik, gehiengoa duten CCOO eta UGT sindikatuek sektorea aktibatzeko eta antolatzeko duten ezintasuna. Sindikatu horiek entzungor egin diete LABek behin eta berriz egindako deiei, sektorea mobilizatzeko, patronalaren borondatea makurrarazteko eta gure lan-baldintzetan aurrerapenak lortzeko.
Azken batean, galdutako beste aukera bat baino ez da: soldatei dagokienez, hiru urte (2020-2022) “hutsik” geratzen dira, inolako igoerarik gabe, eta urte honetarako (%6) eta hurrengorako (%3,5) hitzartutako igoerak ez daude KPIari lotuta; beraz, sektoreko langileek eros-ahalmena galtzen jarraituko dute. Zein urrun dagoen pandemia-garaia, funtsezko sektoretzat aitortuak izan ginen hori! Batzuk jada ez dira gogoratzen, eta gure zeregina gutxiesten jarraitu nahi dute, prekaritatera kondenatuz.
Urteko lanaldiari dagokionez, urteko 13 orduko murrizketa txiki bat dago. Hala ere, lurraldeko urteko lanaldirik handienetako bat izaten jarraituko dugu (1746 ordu). Are gehiago, joera orokorra kontziliazioari eta zaintza-lanei erantzuteko lanorduak murrizten joatea den bitartean, akordio honetan murrizketa barregarria da.
Azken batean, eduki oso pobreak dira, sektore prekarizatu honek behar dituen hobekuntzetatik oso urrun daudenak.