Negoziazio kolektiboa kinka larrian dago. Patronalak lan erreformek emandako abantailak erabiltzen ari da hitzarmenak berritu gabe uzteko. Jarrera honek negoziaketa kolektiboaren estatalizazioa ekarri du. Milaka eta milaka dira estatuko hitzarmenen menpe dauden langileak. Hitzarmenek indarraldia galtzean estatuko hitzarmena aplikatu daiteke eta, gainera, Madrilen gero eta gehiago mugatzen ari da gure esparruetan negozia daitekeena, zentralizazioaren aldeko apustua eginez.
Honen erantzukizuna ez da CEOE patronalarena soilik. CCOO eta UGT sindikatuek ere zentralizazioaren aldeko apustu argia egiten dute. Paradoxikoa da, esku batekin ari dira Madrilen zentralizazio bultzatzen, eta beste eskuarekin, hemen, ustez, bertoko hitzarmenak Madrilgoetatik blindatzeko asmotan.
Negoziazio kolektiborako euskal esparrua blindatzea eta euskal langileon negoziazio kolektiborako eskubidea gure eremuan mantentzea, lehentasunezko borroka da guretzat. Helburu horrekin parte hartu izan dugu orain baino lehen ere Akordio Interprofesionalari begira egindako bi saiakeretan. Zentzu honetan, positiboa litzateke eta aurrerapausotzat joko genuke bertako hitzarmenak estatuko hitzarmenetatik babesteko egitura akordioa jasoko lukeen Akordio Interprofesional bat lortzea.
Hala ere, Confebasken proposamenak baditu bere mugapenak, agerikoak, indarrean eta ultraktiboan dauden hitzarmenak bakarrik babesten ditu, momentu honetan hitzarmenen gehiengoa kanpoan geratuko litzatekeelarik.
Beraz, Akordio Interprofesional hau bide egokian kokatu liteke, baina beharrezkotzat jotzen dugu egun negoziazio kolektiboak duen blokeo egoera konponbidean jartzea, hitzarmenak berritu eta akordio honen eraginpean kokatuz. Gure hitzarmenak bizirik eta indarrean nahi ditugu.
Urtarrilaren 17an bilduko da berriro mahaia. Datozen egunetan, proposamena gure egituretan aztertu eta Akordio Interprofesionalarekiko gure jarrera finkatuko dugu.