Argentinako langile klasea, borrokaren bitartez lorturiko eskubide sozial eta laboralen aurkako eraso bortitza jasaten ari da. Egia bada ere, oraingo honetan, Macrik ordezkatzen duen eskuina boterera hauteskunde batzuk irabazi ondoren iritsi dela, gobernu honen politika ekonomiko eta sozialak eta hauek babesteko herriaren kontra erabilitako errepresio politiko eta militarrak, dikatadura batenekin antz handiagoa daukate.
Macri eta bere gobernua korporazio ekonomiko handien oligarkia finantzieroaren eta Estatu Batuak buru dituen potentzia handien inperialismoaren interesen menpe dago, eta ez du inolako zalantzarik izanen langile klase eta herri sektoreen eskubide sozial eta laboralen aurka jotzerako orduan. Berdin dio, kolpe militarren, Brasilen kasuan bezala kolpe judizialen bitartez edota Hondurasen kasuan bezala hauteskunde iruzurren bitartez, beraien helburuak lortu arte ez dira geldituko.
Aipatzen ditugun adibide guztiak gehiegi dira hain denbora gutxirako. Alde batetik Maputxe herriaren kontrako errepresioa dago Patagonian, eta orokorrean jatorrizko herri guztien aurkako errepresioa. Errepresio honen ondorioz, azken hilabeteetan Santiago Maldonado eta Rafael Nahuel hil dira, eta erahilketa hauen inguruko kudeaketa ikusirik, eta ikusita nola kudeaketa hau familiari eta iritzi publikoari informazioa izkutatuz egin den, gure buruetara iraganeko erregimenetako errepresio bortitza etortzen da, non botere politikoak etsai politikoak desagertarazi egiten baitzituen. Bertze alde batetik, Macriren gobernua egiten ari den erreforma ekonomiko eta sozial guztiak daude, aipatu bezala, langile klasearen eta herri sektoreen eskubide guztiak desagertarazi nahi dituztenak.
Ez dira errezeta berriak Macriren gobernuak aplikatu nahi dituenak. Egia erran neoliberalismo klasikoaren errezeta berdin-berdinak dira; Estatu Batuetan eta Ingalaterran 80ko hamarkadan, Argentinan 90eko hamarkadan, Europan 2008ko krisiaren ondotik eta orain, berriz ere Argentinan aplikatzen dituztenak, hain zuzen ere. Azken finean neoliberalismoak beti bilatu izan duenaren atzetik doaz: lan baldintzen prekarizazioa, gastu publikoaren murrizketa, sektore publikoaren pribatizazioa, eta honekin batera, askatasunen eta oinarrizko eskubide zibilen deuseztapena.
Eraso neoliberal honen aurrean Argentinako herriaren erantzuna azpimarratu nahi dugu eta noski, erantzun honen gidaritza eraman duten antolakundeen egindako lana ere. Eremu sindikal ezberdinetan antolaturiko herri eta langile klaseaz ari gara solasean, Argentinan gaur egun jokoan dagoenaren oso kontziente dena gainera. Geldialdiak, manifestazioak, borroka egunak… guzti hauek errepresio bortitzarekin erantzuna direnak, eguneroko ogia dira azken hilabeteetan, bertan bizitzen ari den egoeraren adirazle garbiak hain zuzen ere.
Horregatik guztiagatik dokumentu hau sinatzen dugun sindikatuok gure elkartasuna helarazten diogu Argentinako herriari, herrialde horretako langile klaseari, eta erantzun herritar hau antolatzeko borrokan dauden sindikatuei. Nazioetako sindikatu borrokalariak zuen ondoan gaude, eta behar duzuen guztirako zuen ondoan egonen gara. Zoritxarrez Argentinan pairatzen ari zareten politikakn aurretik Espainiako estatuan ere aplikatuak izan dira, beraz ongi dakigu zer ari zareten jasaten. Beharrezkoa den toki guztietan gure elkartasuna adierazteko eta zuen ahotsa ahal dugun toki guztietara eramateko konpromisoa hartzen dugu.
Munduko langileriak pausu bat aurrera egitea beharrezkoa dela uste dugu. Elkartasuna ekintza militante bilakatu behar dugu; militantzia borrokatu antolatu batean eta antolakuntza herrien garaipenean. Gaur Argentinako langileen eta herriaren ondoan gaude gure bete beharra delako, baina baita ere jakitun garelako biharko egunean Argentinako herria gure ondoan egonen dela.