LABek bere sinadurarekin, 2009tik berritu gabe zegoen sektore hitzarmenarekiko duen konpromisoa adierazi nahi izan du, baita balioan jarri LABek soilik defendatu eta eskuratu dituen hainbat lorpen ere: KPIren gaineko soldata igoerak, hitzarmena bermatzeko batzordera joango ez diren enpresei ordainak etetea edota hizkera sexistarekin amaitzea.
Hala eta guztiz ere, sektoreko langileentzat akordioa hobea lor zitekeela ziur gaude. Akordio honek ez du inolaz ere 2009tik galdutako eros-ahalmena bermatzen, ez du prekarietatearekin amaitzeko inolako neurririk jasotzen (lan egutegia, aparteko orduen mugapena, lizentziak…). Puntu honetan, gogoratu nahi dugu sindikatu guztiok eraikuntzak bizi duen egoera esplotaziokoa bezala definitu dugula. Hitzarmenaren berme batzordeak ezin izango ditu obrak ikuskatu eta honek, zaildu egingo du hitzarmena betetzen ez dela frogatzea. Hitzarmena betetzen ez duten enpresentzat ez da inolako ondoriorik egongo. Ezin dugu ahaztu aldarrikapen hauek sektoreko urteetako aldarrikapenak direla.
Adegik ELA eta LABen artean pitzadurak sortzea bilatu du akordio merkeago bat lortzeko asmoz, eta ELAk txantaia horri men egin dio, patronalaren proposamena hobetzeko borrokari uko eginez, baita bi sindikatuok mahaian aurkeztutako proposamena defendatzeari uko eginez ere.
LABek argi dauka hitzarmenaren sinadurarekin ez dela borroka amaitzen. Orain, hitzarmenean lortu ez diren edukiak enpresetan lortzen saiatuko gara, eta obretan, hitzarmena betearazteko jarraipen estua eta zorrotza egiten jarraituko dugu.