Martxoaren 30ean da Etxeko Langileen Nazioarteko Eguna eta honetarako egun batzuk falta direnean, LABek eta Trabajadoras No Domesticadas-ek elkarretaratzea egin dute Bilbon, Lan Harremanen Kontseiluaren aurrean, etxeko langileentzako hitzarmena aldarrikatzeko.
Bi urte igaro dira LABek etxeko langileen sail sindikala osatu zuenetik eta Lan Harremanen Kontseiluan eta CONFEBASKen etxeko langileentzako EAEko lehen hitzarmen kolektiboa egiteko negoziazio mahaia ireki zedin eskaera aurkeztu zuenetik. Harrezkero, ez du aukerarik galdu Euskal Herriko hainbat tokitan antolatzeko eta LABeko etxeko langileen sail sindikala zabaltzen jarraitzeko. Sindikatuak argi du, langileak indartsuagoak izateko eta lanean duten prekaritatea agerian uzteko, zeinetara instituzioek behartzen dituen, sektoreko langileak antolatzen jarraitu behar duela.
LABek etxeko eta zaintzako lankideekin lanean dihardu sektore prekarizatu eta feminizatu honen lan baldintzak arautuko dituen hitzarmen kolektiboaren plataforman. Are gehiago, ikusita azaroaren 14ko 1620/2011 Errege Dekretuaren neurriek eta eguneratzeek, familia-etxeko zerbitzuaren lan-harremana arautzen duenak, ez diola sektore honetako hainbat egoera espezifikori erantzunik ematen. Hori dela eta, LABen sinetsita daude hitzarmen propio bat izateak errege dekretu hori eta Langileen Estatutua konbinatu behar izatea ekidingo zuela, etxeko enpleguko lan-zuzenbideko egoera larriei erantzuterako orduan; eta, batez ere, etxeko langileen gaueko lana eta barne erregimena bezalako gaietan.
LABeko etxeko langileen eta zaintzako langileen sail sindikalak argi dauka batzen eta antolatzen jarraitzea dela aukerarik onena sektore honetako langileen eskubideen urraketari aurre egiteko. Etxeko langileen eskubideak urratzen dituzten kasu guztiak salatuko dituzte, eta hitzarmen kolektiboa izateko eskubidea aldarrikatzen jarraituko dute. Hitzarmen kolektiboa ukatzea Euskal Herriko bizitzei eusteko hain funtsezkoa eta lehentasunezkoa den sektore hau duintzea ukatzea da.
Ziur daude euren lana funtsezkoa dela, eta, beraz, euren eskubideak ezinbestekoak direla. Batez ere, etxeko enpleguko eta barne araubideko emakume* langileen kasuan, aldiro beraien eskubideak urratzen zaizkienean. Ez da bidezkoa beste lurralde batzuetatik emakume* asko zaintzera etorri izana, eta oraindik aitortzarik jaso gabe jarraitzea.
Justiziaren atzerapen gehiagorik ez egotea eskatu dute eta hartutako eta erdizka utzitako konpromisoak betetzeko itxaronaldi luze gehiagorik ez egotea; Laneko Arriskuak Aplikatzeko Erregelamenduarekin gertatzen den bezala, 2022ko irailaz geroztik garatu gabe dagoena.
Etxeko langileak bakarrik ez daudela adierazi dute, eta egoeraren kontziente den sindikatu baten parte direla, euren borroka lehentasunezkoa dela ulertzen duena. Eta, eurekin batera, emakume* aliatuz osatutako mundu bat dagoela gaineratu dute, euren salaketak beraienak bezala identifikatzen dituena. Hala erakutsi ahal izan zuten, besteak beste, azaroko Greba Feminista Orokorrean, zaintzako sektore gisa batu zirenean. Greba horretan berretsi zuten euren eskubideak eskatu behar dituzten bakoitzean etxeetatik eta etxeko eremutik aterako direla.
Dei egiten diete sektoreko langile eta gizarte-eragile guztiei eurekin mobilizatzera. Etxeko Langileen Nazioarteko Egunean, LAB sindikatuak sektorerako lehen hitzarmen kolektiboa eskatuko du, eta berretsi egingo du duela bost urte baino gehiago hasitako apustua eta borroka: etxeko langileen sail sindikala handitzea eta langile hauen eskubideen urraketaren aurrean indar gehiago izatea eta dagokiena aldarrikatzeko indartsuagoak izatea.
Hitzarmen kolektiborik gabeko etxeko langilerik ez. Hitzarmena ukatzea etxeko lana duindu nahi ez izatea da.