Atzo, abenduak 14, Gipuzkoako Kale Garbiketako beste negoziaketa bilera bat izan dugu. Astebeteko epean greba mugagabea iragarrita, patronalak “azken proposamena” aurkeztu du eta gaurko bilerarako erantzun bat izateko konpromisoz amaitu zen bilera. LAB sindikatuko kideok proposamena nahikoa ez dela aurreratu dugun bitartean, ELA sindikatuak prentsa bidez iragarri du akordioa lortu dela. Sektoreko langileak saldu dituztela iritzi dugu.
LAB sindikatukatuko delegatu, afiliatu eta hurbileko kideekinbilduta, goizeko lehen balorazioan berretsi eta proposamena nahikoa ez dela baloratzen dugu. Hobekuntzak badaude ere, egun sektoreak dituen hainbat aldarriri entzungor egiten zaiela uste dugu, eta greba mugagabe batean atarietan, benetan, gehiago lortu genezakela uste dugu. Horregatik, LAB sindikatutik ez dugu akordioa sinatuko.
Urtebete badaramagu ere bilerekin, negoziaketak azken hilabetean langileon presioari esker hasi dira. Iraileko agerraldia, azaroko manifestazio eta abenduko greba mugagabearen deialdia klabea izan dira, edukia mahai gainean jartzeko, izan ere, patronalak orain arte atzerapausoak eta baloraziorik ere merezi ez zuten proposamenak egin baititu.
Zoritxarrez ordea, azken asteetako negoziaketaren eduki guztia sindikatu batek markatutako lehentasunetara mugatu da, eta elkarrekin eraikitako 28 aldarri jasotzen zituen plataforma, ezerezean geratu da.
Erosteko ahalmena bermatzen dela iragarri bat bada ere, ez da urte bakoitzean, KPI osoa bermatzen. Honek eros ahalmena kentzen digu, ez baita berdina 5’4% igoera edo 3’5ekoa. Ulertzen genuen guztiontzat marra gorria zela hau, baina ematen duenez ez. Errelebo kontratua egiteko enpresen derrigorrezkotasuna 13 urtetara murriztea oso positiboa da, eta baita administrazio zein erraustegietako langileek kategoriak jasota izatea ere. Azken puntu honetan ordea, ez dugu uste langileen lana eta baldintzak balioan jartzen direnik. Erraustegian NON STOP turnoan dauden langileak daude, astelehenik igandera, goiz, arratsalde eta gaueko turnoetan lan egiten dutenak. Sektorean beste inork ez ditu baldintza horiek guk dakigula, eta hori, balioan jarri behar dela uste dugu. Mantenimenduko langileei berriz, guardia/disponibilitatea eskatzen bazaie ere, plus honen baldintza eta prezioa airean geratu dira. Azkenik, lehen aldiz Geroa sartzea onartu da. Gako polemikoa dela ulertzen dugu, langile asko ez daudelako ados, eta lehentasuna berriz, inor gutxirentzat.
LAB sindikatutik aldarrikapen asko airean geratu direla uste dugu. Plusetan hobekuntzak eskatzen ziren, baita errealitate berrietara egokitzen ziren konpentsazioak. Bajak 100% osagarritzea beti, lan fisiko handia dagoelako sektorean, baina zoritxarrez, ez da ezer aldatu. Beste aldarrikapen franko ere bazterrean gelditu dira, askok gainera, kostu ekonomikorik suposatzen ez dutenak enpresentzat, eta onura handia berriz, langileentzat. Esaterako, partzialitatean dauden langileek bi egunetako atsedena noiz duten aurrez jakitea.
ELAk langileen baldintzak saldu dituela uste dugu. Sektorean indarra eta nahia badago, eta hitzarmena ekonomikoki zein sozialki duintzeko aukerak zeudela benetan sinisten dugu. Tristuraz eta haserre hartu dugu gehiengoa duen sindikatuaren erabakia, aldarri sindikalak, langileen beharren gainetik lehenetsi direla ikusten dugulako. Gainera, negoziaketa zehar, gainontzeko sindikatuokin, baina bereziki, langile kolektiboarekin kontatu ez duela uste dugu.Bigarren negoziaketa da aho zapore bera uzten diguna, eta beraz, zalantzak sortzen dizkigu borrokaz hitz egiten badute ere, sindikaturen benetako asmoak zeintzuk diren. Negoziaketa honetan argi geratu da, hitzarmen duin bat lortzeko ezinbestekoa dela borroka, eta beraz, ezinbestekoa da egungo indar korrelazioa aldatzea, hau da, ELA sindikatuari gehiengo absolutua kentzea. Hau bai, langieen eskuetan dago.