Errefuxiatuen Nazioarteko Eguna da gaur. Milioka pertsona euren herriak, bizilekuak, lana eta familiak uztera behartuta dago arrazoi ekonomiko, ekologiko, politiko edo gatazka belikoen ondorioz. Sistemaren diru-gosearen ondorio den guzti honen aurrean LABek 9. Biltzar Nagusian aho batez egoera honekin amaitzeko onartutako ebazpenan jasotako neurriak gogora ekarri nahi ditu. Inor ez delako ilegala, bortizkeriarik gabeko mundu baten alde lanean jarraitu behar dugu.
LABen 9. Biltzar Nagusian adostutako ebazpena
Munduan zapalduta eta esplotatuta gauden herrietako langile guztiok helburu bera dugu: sistema kapitalista, heteropatriarkala eta neokolonialarekin amaitzea, gure gorputz, herri, bizitza eta planeta kolpatzen dituelako
"Krisi global bati aurre egiten ari gara, krisi sistemiko eta zibilizatzailea, aurrekaririk gabekoa gizateriarentzat. Sistema honen ezaugarri nagusien artean krisi ekologikoa daukagu, horren ondorioz, desertifikazioa, natur baliabideen agortzea, lur eta uren arpilatzea, eta komunitateen deserriratzea ematen dira.Inperialismoak herrien burujabetza merkataritza askeko tratatu berrietara oinperatzeko estrategiak topatzen ditugu. Horrez gain, gerrak eta gatazka anitzak bultzatzen ditu, eta ondorioz, oker izendatutako errefuxiatuen krisia sortu du, migranteen heriotz zenbaezinak sortuz Mediterraneoan eta munduko muga desberdinetan, eta aldi berean, emakumeen kontrako indarkeria eta emakume eta umeen trafikoa areagotuz. Honekin guztiarekin batera zaintza-lanen krisia ematen da, emakumeek egiten dituzten zaintza lanen mundu mailako kate globalak areagotuz, migrazioak bultzatuz eta gure herrietan sortzen diren lanpostu prekarioak —batzuetan semi-esklabuak— bultzatuz. Halaber, mobilizazio sozialak kriminalizatzen dira. Hauek guztiak sistemaren diru-gosearen ondorio dira, kapitalaren metaketa ikur bilakatu duen sistemaren ondorio.
Milioka pertsona daude behartuta euren herriak, bizilekuak, lana eta familiak uztera, arrazoi ekonomiko, ekologiko edo gatazka belikoen ondorioz. Kalkulatzen da azken garaiotan 65 milioi pertsona desplazatu egon dela. Bigarren Mundu Gerrak eragin zituen kopuruetatik gertu gaude. Badakigu badaudela gerrak. Gerra hauen arrazoi eta erantzukizunak ezkutatu egiten zaizkigu, ez da interesatzen horiek ezagutzea. Milaka heriotzaren atzean dauden lotsak, delituak eta negozioak, bortxaketak eta askotariko indarkeriak argitara aterako lirateke, eta hori ez da interesatzen. Informazioa manipulatuta heltzen zaigu, bloke ekonomikoen interesak oso handiak baitira. Batez ere, mundu mailako statu quoa mantendu behar da, armagintza lobbiek (2014an, 10 armagintza npresa nagusiek 30.000 milioi dolarretako irabaziak izan zituzten), lobby ekonomiko eta finantzarioen esku utziz bizi ala hilko garen, eta nola egingo dugun erabakitzea.
Milaka pertsona pilatzen dira Europako herrialdeen ateetan, bizitzeko aukera bat topatu nahian. Europaren erantzuna, ordea, urrun dago elkartasunezkoa, eskuzabala izatetik. Segurtasunaren izenean, horma eta arantzadun hesiak jartzen dira, eta kontrol militar eta polizial zorrotzak. Europak bertan behera uzten ditu, heriotzaren atarian, pertsonak. Milaka ume Europan zehar galdurik daude, trata eta esplotazioaren mehatxupean. Europak oinarrizko giza eskubideak urratzen ditu. Europar instituzioek gaur hartutako politika eta neurriek interes ekonomiko, finantzario eta beliko jakinei erantzuten diete, gurekin zerikusirik ez duten eta lotsarazten gaituzten interesei. Bestelako neurriak beharrezkoak ditugu, hala nola:
Produkzio eta kontsumo sistemaren eraldaketa. Produkzio eta kontsumo sistema gisa, Kapitalismoaren gehiegikeriak kalteak eragiten ditu ingurumenean, eta aldaketa klimatikoaren ondorioak azkartzen ditu. Honek zigor erantsi bat ekartzen du: etorkizunean, gero eta pertsona gehiagok migratu beharko dute bizirauteko, euren jatorriko eremuetatik kanpo.
Emakumeen eta adingabeen trataren kontrako neurriak indarrean sartzea. Pertsonen trata, bereziki emakume eta adingabeek pairatzen dutena, saretua dago eta interes ekonomiko hutsak bultzatuta areagotzen ari da. Egoera horren kontra borroka zuzena egin behar dugu, etekin ekonomikoak ateratzeko trata bultzatu, babestu eta sustatu egiten duten taldeen kontra salaketa publikoa egin behar da, eta neurri eraginkorrak bermatu. Lan hau aurrera eramateko gizonezkoen inplikazio aktiboa ezinbestekoa da.
Migrazio politikei buelta ematea, gerren eta multinazional eta estatu inperialisten baliabideen kontrolaren isla direlako. Pertsona guztiek eskubidea dute euren lanaren emaitzarekin duintasunez bizitzeko beren herrialdean; eskubide hori inork ez lieke ukatu beharko, gaur egun gertatzen den bezala.
Arrazakeria eta xenofobiarekin amaitzea eta migranteak eta errefuxiatuak kriminalizatzen dituzten politikak desegitea. Pertsona migranteak ez dira mehatxu bat. Gure benetako etsaiak austeritate politikak dira, segurtasunaren eta beldurraren izenean bultzatzen dituzten politikak, interes inperialisten neurrira egindako politikak. Ez gaitezen tranpan erori. Herrien eta pertsonen arteko elkartasuna bultza dezagun.
Lan arloan neurri eta politika publiko eraginkorrak bultza ditzaten eskatzen diegu Nafarroako eta EAEko instituzioei. Esklabotza eta pobreziara eramaten gaitu bizitza eta lana prekarizatzen duen prozesuak. Erabateko erasoa pairatzen ari gara langileen bizi eta lan baldintzei dagokienez, eta, horretan, langile migranteak dira kaltetuenak: kontratu prekarioenak dituzte (kontraturik badute), soldata baxuenak ere, eta eskubide sozial eta sindikalak ukatu egiten zaizkie. Ulertu behar dugu gure borroka guztiak borroka bakar bat direla.
Politika publiko eraginkorrak emakume migranteek pairatu ohi duten diskriminazio eta kalteberetasunarekin amaitzeko. Emakume migranteak dira kaltetuenak. Laneko prekarietatearen biktima nagusiak dira. Emakume migrante asko eta asko diskriminazio eta kalteberetasun egoeran daude. Askok etxeko lanetan eta zaintza lanetan lan egiten dute, eta arazoak dituzte lan baldintza, lan jardunaldi, soldata edo kontratuarekin.
Harrerarako sistema propioa. Harrerarako baldintza propioak izateko, euren gain erabateko eskumena hartzeko eskatzen diegu euskal administrazioei, gure errealitate produktibo eta sozialaren araberakoa, nazioarte mailako elkartasun eta kooperazio gisa.
Langile guztiak eskubide berdinak eduki behar ditugu edonon. Jendarte berri bat denon arten eraikiko dugu, benetan Euskal Herri berri anitza eta justua lortu nahi badugu. Hemen bizi garenok, edonondik etorrita, paperekin edo paperik gabe, aukerak behar ditugu bizitzako esparru guztietan duintasunez aritzeko.
Inor ez da ilegala!
Bortizkeriarik gabeko mundu baten alde, bortizkeria matxistaren kontrako borroka erdigunean jarrin behar dugu
Eskubide guztiak munduko bizilagun guztiontzat!
Gasteiz, 2017ko maiatzak 25-26"
[BIDEOA] Garbiñe Aranburu
Ekainaren 20a Mundu mailako Errefuxiatuen egun bezala ezarri da
El 20 de junio se instituye como Día Internacional de las personas Refugiadas