Langile honek Gipuzkoako Foru Aldundiko azpikontrata batentzat lana egiten zuen Gipuzkoako Errepideetan, eta zerbitzua beste enpresa batek hartu zuenean, UTE Donostialdeak (Martinsa eta Construcciones Motyuak osatuta) langileari ez zioten subrogazioa aitortu, eta kaleratu egin zuten 2014ko azaroan. Kaleratzea bidegabea zela aitortu arren epaile batek, Construcciones Moyuak uko egin dio langilea kontratatzeari. Epaia irmoa zian denean ere, ez dute bete nahi izan, nahiz epaileak agindu. Azkenean, behartu dugu langilea berriz lanera bueltatzea kaleratu eta bi urte eta erdi beranduago. Soilik langile honen jarrera txalogarriak ekarri du garaipen hau. Honelako adibideek eraikuntzaren sektorean Gipuzkoan enpresarien inpunitatea erabatekoa dela erakusten dute.
Enpresek hazkunde ekonomiko garaian, sektorearen gorakada aurreikusten den garaian, hitzarmen kolektiboa negoziatzeari eta betetzeari uko egiten diote irabazi gehiago metatzeko. Esanguratsua da era berean, langile honek Gipuzkoako Foru Aldundiarentzat lana egiten duela, eta beste behin ere argi geratu da, azpikontratazioak langileen eskubideak murrizteko tresna bat dela horren aldeko apotua egiten dutenentzat. Obraz obra aurre egiten ari gara LABetik eraso hauei, eta gure lanak fruituak emango dituelakoan gaude. Prekarietateari mugak jarri behar zaizkio, eta bete beharrekoa izango den hitzarmen kolektibo bat borrokatu behar dugu eraikuntzako langile guztientzat.
Jarraituko dugu, gehiegikeriak salatzen, aberastasunaren banaketaren alde borrokan, enplegu duinak aldarrikatzen.