Osakidetzako zuzendaritzak argi utzi du legea betetzeko eta bertako behin-behinekotasuna %8ra jaisteko asmorik ez duela. Horrela, hilabeteak daramatza egonkortze-prozesua bazar bat balitz bezala kudeatzen; legea argia denean bete beharreko irizpideei dagokienez. Zuzendaritzak interesen arabera handitzen ditu plazak, batzuetan mediatikoak, beste batzuetan politikoak.
Osakidetzaren lehen proposamenetik gaur arte, plaza berrien kopurua bikoiztu baino gehiago egin da, irizpideak berberak direnean. Horrek argi eta garbi uzten du hasieratik plantilla dimentsionatzeko eta egiturazko beharrak betetzeko aldi baterako betetzen diren milaka lanpostuak iruzur-egoeratik ateratzeko erresistentzia dagoela.
Egonkortze-prozesua ez da negoziatu, eta LAB sindikatuarentzat, Osakidetzak bere gain hartu beharko luke gutxienez gaur aipatutako 2.457 plazak baino 1.000 berri gehiago sortzea, baina zuzendaritzak ez ditu zenbaki horiek onartzen, osasun publikoa desegiteko planekin talka egiten dutelako. Osakidetzako zuzendaritzaren ustez, bideragarriagoa da Osakidetzako lanpostuak prekarizatzea eta, horrela, osasun-negozio pribatuak indartzea, osasun publikoa indartzeko behar diren plazak sortzea baino.
Osakidetzako zuzendaritza, Osasun Saila eta Eusko Jaurlaritza alferrik galtzen ari dira osasun sistema publikoa merezi duen lekuan jartzeko urrezko aukera bat. Badirudi pandemiak osasun-sistema dimentsionatu baten garrantzia erakutsi beharrean, gutxietsitako osasun-sistema baten atzean ezkutatzen den negozio-aukera erakutsi diela, eta hortik datoz azken hilabeteetan agertzen ari diren erresistentzia guztiak.