1.- Gaurdaino negoziatzeko borondaterik izan ez duen bakarra SEA da. Izan ere, sindikatu guztiak kontra jartzea lortu du. Gainera, beren proposamenak malgutu beharrean, denbora pasa ahala gogortu ditu. SEAri ez zaio interesatzen negoziazio bat, baizik eta lan erreformaren aplikazio zorrotza lan baldintzak kaskartzeko asmoarekin. Soilik oztopo bat dauka: bere neurri atzerakoi zilegitasuna eman eta sinatuko dituen norbait behar dute. LAB ez da izango, eta badakite.
2.- Zeharo susmagarria da, egunotan SEAk, CONFEBASKeko partaidea den heinean, LAB eta ELA sindikatuak legez kanpo uzteko eskatzen duen bitartean, CCOO eta UGTrekin sinatzeko apustua publikoa egitea. Hain zuzen ere, aste honetan bertan elkarrizketa soziala izeneko mahaia osatu behar denean, CCOO eta UGTk osatzen duten gutxiengo sindikalarekin. SEAk indarrez lortu nahi du, langileek hauteskundeetan eman ez diotena. Beste adar jotze bat dirudi, patronal honek geroz eta zilegitasun gutxiago du eta gero eta urrutiago dago Arabako enpresariek eta langileek bizi duten errealitatetik.
3.- UGT eta CCOO sindikatuei Arabako langileei iruzur ez egiteko eta langileen erabakia errespetatzeko eskatzen diegu. Bidea ez da SEAk nahi duen hitzarmena sinatzea, lan erreforman eta langileen lan eskubideen suntsiketan sakonduz. Are gutxiago, langile guztiei eskubideak bermatuko ez dizkien eragin mugatuko hitzarmena sinatuz. Bidea ez da Espainiako eredua Arabara ekartzea. Hor ez dago konponbiderik, pobrezia gehiago besterik ez. Konponbidea denon artean eskubideak errespetatuko dituen hitzarmen duin baten alde borrokatzetik etorriko da, Espainiatik aldenduta eta akordioan oinarrituriko bestelako lan harreman ereduaren mesedetan. LAB prest dago bide horri ekitea gainerako sindikatuekin (ELA, CCOO eta UGT).