233 egun daramatzagu. 233 eguneko mobilizazioak, atezaindegietan egotekoak. Gure aldarrikapenak Euskal Herriko txoko guztietara eramateko 233 egun, finean 233 borroka egun. Langileria eta Enpresa-Batzordea bat eginda egon diren borroka bat, Aiaraldea eskualdeak lagundu digun borroka bat. Gazte, pentsiodun eta feministekin partekatu dugun borroka bat. Gaurkoan EZ esan diogu aldi berean harro eta atsekabetuta sentiarazten gaituen proposamen bati.
7 hilabeteko borrokaren ondoren, harrotasunez esan dezakegu: borrokak merezi du. Tubacexen inor ez dago soberan, hilabete luze hauetan erabili dugun leloa errealitate bihurtu da, azken proposamenean kaleratzerik ez baitago.
Hala ere, nahiz eta lorpen garrantzitsu hori eskuratu, LABen afiliazioak erabaki du akordioa ez sinatzea. Arrazoia da bidesari bat ordaintzea eskatzen digutela, guretzat onartezina dena eta sen ona urratzen duena:
– Akordioan soldatak ia 4 urterako izoztea planteatzen da, 2025ean galdutako erosteko ahalmena berreskuratuko dugunaren bermerik gabe.
– Enplegu-berme bat planteatzen da, langile-kopuruari buruz hitz egiten duena, baina ez pertsonei buruz.
– Eta onartezinena dena: lanaldia 3 urtez lanaldia 40 orduz luzatzea planteatzen du. Horrek, langileen lan-baldintzak okertzeaz gain, hurrengo 3 urteetan 50 lanpostu baino gehiago sortzeari uko egitea da. Aiaraldeko eskualdeko lanpostuak dira, eta horregatik LABek ezin du akordioa babestu. Guztiz lotsagarria da Eusko Jaurlaritzako Lan eta Enplegu Sailak langileak kaleratu nahi izan dituen eta azken urtean langile guztientzat lanik eza argudiatu duten bi ERTE aplikatu dituen enpresa batean lanaldia handitzea proposatzea.
Amaitzeko, gure hasierako ideia berretsi nahi dugu: borrokak merezi du. Antolaketa, langileen arteko aliantza eta borroka dira lanpostuak, lan-baldintza duinak eta, azken batean, bizitza duina defendatzeko bidea.