Enplegu planen berreskuratzea Elkarrizketa Sozialerako Kontseiluaren bidez, iragan legealdian, Nafarroa Sumak ordezkatzen duen eskuin muturraren, PSNren, CEN patronalaren, CCOO eta UGT sindikatuen eskakizun sistematikoa izan zen. Baina Nafarroako langileen beharrak bere osotasunean erdigunean jarriko dituen eta sindikatu guztiekiko elkarrizketan oinarritutako beste eredu baterantz aurrera egingo duen etapa berri bat ireki beharrean, gaur Elkarrizketa Sozialaren Kontseiluan 2021-2024 bitarteko Enplegu Plana sinatzeak aurreko etapa gogoratzera garamatza, zeinetan CENek, CCOOk eta UGTk Nafarroako Gobernuarengandik jasotako diru publikoa beren egiturak eta jarduera finantzatzeko erabili baitzuten.
PSNren, Geroa Bairen eta Podemosen Nafarroako Gobernuak Elkarrizketa Sozialerako Kontseiluaren aldeko apustua egiten du gutxiengo sindikal batekin (CCOO eta UGTren ordezkaritza sindikalaren batura %48ren ingurukoa da), eta alde batera uzten du Nafarroako langileriaren zati handi bat. Esparru horren izaera antidemokratikoaren erakusgarri da gainerako sindikatuok ez dugula bertan parte hartzeko eskubiderik, eta, horretarako, parte hartzeko, CENeko enpresaburuek zein CCOO eta UGT sindikatuek gonbidatu behar gaituztela, gure autonomia eta askatasun sindikala urratuz.
Ondorioz, LABek ezin izan du Enplegu Planaren konfigurazio orokorrean parte hartu, CEN, CCOO eta UGT sindikatuek eta Txibiteren Gobernuak markoarekin temati jarraitzen dutelako. Hala ere, LAB sindikatuak SNE-NLren planean parte hartu du. Hala ere, LAB Nafar Lansareren planaren aurka agertu da, ez duelako langabeen kontratazioan aukera-berdintasuna bermatzen (gazteak, emakumeak eta migratzaileak, batez ere). Alegia, praktikan erakutsi dugu arazoa ez dela markoa, edukia baizik.
Akordioaren zehaztapenak ezagutu eta aztertu gabe ere, LAB sindikatuaren premiazko balorazio honetan, funtsari dagokionez, nabarmendu nahi du mahaiaren beste aldean ez dagoela akordioak lortzeko prest dagoen enpresabururik. Gobernuak, CEN patronalak eta CCOO eta UGT sindikatuek propaganda egingo dute, kalitatezko enpleguaz, berdintasunaz, prestakuntzaz eta laneko arriskuen prebentzioaz hitz egingo dute. Hala ere, ezin gaituzte engainatu, negoziazio mahai batetik gatoz eta enpresaburuek uko egiten diote arazo horiek konpontzeko benetako neurri eraginkorrak hartzeari. Horrela, ez dira jasotzen 2020ko urtarrilaren 30eko Greba Orokorraren aldarrikapen eta eduki nagusiak. Horrela, bada, enpleguaren arloko plan baten aurrean gaude, eta ez dio heltzen prekarietatea ezabatzeari eta enplegu duina bermatzeari. Hala, ez du ezer esaten soldatei buruz (Gobernuari eskatzen diogu bete dezala EH Bildurekin lortutako akordioa, 1.200 euroko gutxieneko soldata erreferentzia izan dadin Nafarroan), lanaldiari buruz (35 ordu), azpikontratazioetan subrogazioa bermatzeko edo arrakala matxistarekin amaitzeko.
Azkenik, Prebentzioko Lurralde Ordezkariaren figurari dagokionez, CEN, CCOO eta UGTri Nafar Lansaren ematen zitzaizkien pribilegioen eta hitzarmenen amaierarekin bere garaian baloratu genuen bezala, Gobernuak norgehiagokaren bidez gauzatzea proposatzea urratsa bat da. Hala ere, Gobernuari ohartarazi nahi diogu erne egongo garela, CCOO eta UGT sindikatuentzako finantzaketa-tresna bihur ez dadin eta edukia izan dezan. Horri dagokionez, gogorarazi nahi dugu aurreko Gobernuak, Manu Aierdiren departamentuaren bidez, 400.000 € eman zizkiela enpresetara 120 bisita egiteko. Horrek esan nahi du sindikatu bakoitzak 3.300 euro inguru jaso zituela enpresa bat bisitatzen zuten bakoitzean. Baina, konparazio batera, Institutu Publikoari bisita bakoitza 500 euro inguru kostatzen zaio, eta kopuru horrekin 24 teknikari kontrata ditzake.