Gipuzkoako eraikin eta lokalen garbikuntzako hitzarmenak 5.000 langile ditu, eta horietatik %80 emakumeak dira, eta kontratu partzialak dituzte. “Garbikuntzako pandemia prekarietatea da, berriro ere emakume aurpegia duen prekarietatea”, halaxe adierazi dugu LAB, ELA, CCOO eta UGT sindikatuok grebak aurkezteko agerraldian.
Sindikatuon ohar bateratua:
SOLDATA ARRAKALARIK EZ! GARBIKUNTZAKO PANDEMIA: PREKARIETATEA
Gipuzkoako eraikin eta lokalen garbikuntzako hitzarmenak 5.000 langile ditu. 5.000 langile; horietatik % 80 emakumeak dira, eta kontratu partzialak dituzte. Guk garbi daukagu, garbikuntzako pandemia prekarietatea da. Berriro ere emakume aurpegia duen prekarietatea.
Pandemiak iraun duen bitartean, 5.000 langile horiek lantegiak, egoitzak, osasun-klinika pribatuak, supermerkatuak, garraio publikoa… garbitzen aritu dira, gizarteak pandemia horretatik ahalik eta modu seguruenean biziraun zezan.
Ondo dakizuenez, pandemiak iraun bitartean ez da garbiketa-jarduera gelditu, indartu baizik. Zergatik? Agintariek funtsezkotzat jo gaituztelako, funtsezkotzat, gizarteak eta ekonomiak beren jarduera modu seguruan jarraitu ahal izateko.
Baina, nola da posible funtsezko zerbitzu batek % 28ko soldata-arrakala izatea? Kale-garbikuntzako gizonek guk baino 5.000 euro gehiago kobratzea? Hori da egungo sistemaren koherentzia-maila.
Gure pandemia ez da COVID-19ra mugatzen, hau da, gure pandemia nagusia perakrietatea da, eta horretarako ez dago borroka ez den beste txertorik. Emakume aurpegia duen prekarietateak, sistema depredadore bateko estamentu matxista eta kapitalistek bultzatuta, pandemian zehar (zerbitzu publikoak argalduz) bizitzak jokoan ondoren, ez du nahikoa, eta orain, langile klasearen bizi-baldintzen eta, bereziki, garbitzaileen baldintzen aurka doa.
Baina sistema hori ez da erakunde abstraktua, hezur-haragizko agenteak ditu, botere publikoa eta ekonomikoa dutenak eta beren pribilegioak babesteko elkar hartuta jarduten dutenak. Esplotazioan oinarritutako azpikontratazioaren alde egiten duten politikariak eta enpresak. Soldata-arrakalarekin amaitu behar dela esanez publizitate-kanpainak egiten dituztenak, edo martxoaren 8an desberdintasunarekin amaitu behar dela esaten dutenak, soldata-arrakala hori bera sustatu eta ematea ahalbidetzen dutenak dira.
Aipatu dugunez, garbikuntzak ez du bere jarduera eten konfinamendu-garaian, eta gu, gure beldur eta segurtasunik ezarekin, gure lanpostuetara joan gara. Gure lanpostuetara norbera babesteko ekipamendurik gabe joan gara, inolako babesik gabe. Lantegiak, egoitzak, supermerkatuak… EPIrik gabe garbitzen aritu gara, baina gu gure lanpostuetara joan gara.
Eta zer dio patronalak guzti honen aurrean?
Patronalak soldata arrakala aitortu gabe jarraitzen du, garbitasun feminizatuari balioa kentzen dio, baina ez hori bakarrik, beste urte batzuetan adina irabazi ez dutela izan eta 2020rako % 0ko igoera proposatu digute.
%0 sektorearen jarduera gelditu ez denean? Ez al gara ba gara funtsezko sektorea gizarte honentzat? % 28ko soldata-arrakala dugunean? 2019rako %0 eskaini zigunean akordio bat lortu gabe urtebete igaro izanagatik?
Baina hori ez da guztia, patronalak jarrerak hurbiltzeko proposamen ekonomiko errealak egiteko eskatu die sindikatuei. % 0ko planteamendua egitea patronalarentzat jarrerak hurbiltzea da? Hori onartezina da, botere-abusu argia.
Ez hori bakarrik, 2020ko irabaziei buruz galdetzean, patronalak esan du oso garai gogorra izan dela eta diru asko inbertitu behar izan dutela norbera babesteko ekipamenduetan. Benetan ausartzen da hori esatera? Nora bideratu dituzte NBEak? Patronalaren bulegoetara? Izan ere, langileek, askotan, lan-ikuskaritzaren bidez erreklamatu behar izan dituzte NBE horiek, 200 garbiketarako erabilgarriak diren maskarak ematen direlako. Gaur egun, langileek erosi behar izaten dituzte maskarak gehienetan, enpresek ez dituztelako behar adina hornitzen. Benetan ausartzen al da patronala norbera babesteko ekipamenduen gastuari leporatzera, soldata ez igotzeko?
Jarrera hori probokatzailea eta onartezina iruditzen zaigu. Nazkatuta gaude. Nazkatuta gu mespretxatzeaz, ez haintzat hartzeaz. Garai latz hauetan gizarte hau sostengatu duen lubakietako bat gara. Ez dugu txalorik nahi, lan-baldintza duinak nahi ditugu, gure lanpostuetara seguru joan nahi dugu, errespetatuak izan nahi dugu eta soldata-arrakalarekin amaitu nahi dugu!
Hala ere, badakigu borroka egitea baino ez digutela uzten, borrokatzea, gure lan-baldintzak hobetu eta sektorearen prekarizazioarekin amaitzeko. Kaleak hartzeko unea da, beste behin erakusteko gure lan-baldintzak ez doazela lotuta enpresen onurekin. Funtsezko sektorea gara, eta horregatik merezi ditugu lan-baldintza duinak!
Horregatik guztiagatik, urtarrilaren 21ean eta 22an bi greba egun egingo ditugu. Bi greba egun, patronalari eskatzeko, unea dela hitzetatik ekintzetara pasatzeko, unea dela soldata-arrakalarekin amaitzeko eta negoziazio honi merezi dugun seriotasunez heltzeko!