Heziketa Bereziko langileak eta Irakasle Laboralak gobernu ezberdinen administrazioetatik jasotako tratu txarra salatu dute Lakuan. Lan-legepeko irakasle eta hezitzaileen sektoreko azken hitzarmena 2003koa izaki, 10 urte daramatzate hitzarmen duin baten alde borrokan. Administrazioa murrizketak aplikatzerako orduan bakarrik gogoratu dela beraietaz salatu dute.
HEZIKETA BEREZIA ETA IRAKASLE LABORALAK
10 URTE LAN-HITZARMEN BERRI BATEN ATZETIK
«Heziketa Berezia eta irakasle laboralen sektorea 1.600 langilek osatzen dugu kolektibo ezberdinetan bananduta. Alde batetik, irakasle laboralak eta, bestetik, hezkuntza premiak bereziak dituzten ikasleei arreta ematen jarduten direnak: fisioterapeutak, hezkuntza laguntzako espezialistak, keinu hizkuntzako interpreteak, okupazio-terapeutak, transkriptoreak…
Hemen elkartuta, pankarta eta banderekin, ikusten gaituen edonork pentsa dezake azken urteotan gure artean dagoen krisialdiak estutu dituen beste langile batzuk baino ez garela. Egia da, egun batean bai bestean ere, gure lan baldintzak defendatzeko kalera ateratzen garen langileok gero eta gehiago gara. Gobernuek, administrazioek, enpresariek… uzten diguten bide bakarra hori baita. Eta gu ez gara salbuespena.
Gure sektoreak duen berezitasuna, ordea, daramatzagun hamar urteko borrokan datza. Bai, horrela da. Lan-legepeko irakasle eta hezitzaileen sektoreko azken hitzarmena 2003koa da eta hortik hona Administrazioak, gobernu ezberdinen administrazioak, gutaz gogoratu dira, soilik, murrizketak, bata bestearen atzetik, aplikatzeko orduan: soldaten jaitsiera (%5, 2010ean), soldaten izozketak (2010ean eta 2011n), baja egoeran soldata murriztu, erretiro aurreratuen lan-sariak kendu (2012an), 2012ko 14. paga kendu, langileoi negoziatzeko indarra kentzeko lan erreforma aldatu…
Horretarako bai, hartzen gaituzte kontuan, gure eguneroko lanean ditugun arazoak konpontzeko, aldiz, ezta saiakerarik ere. Beraz, aurrean daukagun panorama hauxe da: lanean ditugun arazoak, administrazioak aurkezten duen borondate ezagatik, ez dira konpontzen eta lan- baldintzak, ordea, okertzen doaz. Honen ondorioz, gure sektoreko langileen lan zama gero eta handiagoa da, ordutegia gero eta estuagoa, funtzioak modu egokian betetzea askoz zailagoa… eta, egoera horren ondorioz kaltetuenak, hau argi izan behar dugu guztiok, ikasleak dira. Sektore honetan aplikatutako murrizketek ikasleen arretarako baliabideen gutxitzea ekarri baitute ( 2006tik hona aurrekontuen izenean, lanpostu berririk ez sortzeko politikak aplikatu dute eta.)
Sektore honetan ez gara superlangileak, edozein egoeratan, nahiz eta guztiz okerra izan, primerako lana egiten dugunak. Kalitatezko lana egin nahi dugu, prest gaude horretarako eta ikasle guztiek hori merezi dutela pentsatzen dugu, baina gure gurdiaren gurpil kaskarretan besteek makilak sartzen badituzte, oso gutxi aurreratu daiteke bidean. Eta, gainera, gurpiletan makilak sartzen dituztenak lagundu behar gaituztenak badira, mingarriagoa da.
Hori dela eta, LAB, ELA eta STEE-EILAS sindikatuok indarrak batu ditugu Administrazioari mezu hau helarazteko: beraiek ez badiete gure ikasleei kalitatezko hezkuntza bat eman nahi, guk bai. Eta hori lortzeko bidean behar ditugun baldintzak eskatzen jarraituko dugu.
Horregatik, administrazioari 2011n sinatu genuen aurreakordioaren haritik negoziazioak irekitzea eta gure sektorean murrizketak ez aplikatzea exijitzen diogu. Aukera ematen badigute, negoziazio mahaian eskatuko dizkiegu, bestela, kalean, ikastetxeetan edo ahal ditugun leku guztietan, gure aldarrikapenetan etsi gabe.
Euskal Herrian, 2013ko martxoaren 11n»
{module[111]}